فروش ۱۳۲ اثر در "صد اثر صد هنرمند"

بیست و هشتمین صد اثر صد هنرمند گالری گلستان در حالی پنجمین هفته برپایی خود را پشت سر می‌گذارد که ۱۳۲ اثر به فروش رسانده و خریدارانی از پنج کشور غربی نیز داشته است.

به گزارش گالری آنلاین به نقل از هنرآنلاین، این رویداد که از دهم مرداد آغاز شده به جهت روزهای کرونایی به صورت مجازی و در وب سایت گالری گلستان دایر است؛ هم اکنون ۳۷۶ اثر از ٣٢٠ هنرمند در سایت گالری گلستان به تماشا و فروش است که در اتفاقی چشمگیر تا امروز ۱۳۲ اثر به فروش رفته است.

یکی از نکات جالب این دوره صد اثر از نگاه لیلی گلستان،مدیر گالری گلستان و طراح این رویداد تابستانی این است که همه خریداران جز سه نفر ، جدید بودند و خانم گلستان می گوید "پیش از این هیچیک را نمی‌شناختم."

نکته جالب توجه دیگر اینکه به لطف فضای مجازی و فروش آنلاین در این دوره صد اثر، سه کار از امریکا ، چهار کار از انگلیس، دو کار از فرانسه ، یک کار از بلژیک و یک کار از آلمان خریدار داشت.

لیلی گلستان می گوید:" صد اثر بیست و هشتم را در یک جور شک و تردید و در کمال ناامیدی شروع کردم، بنا به تجربه‌های پیشین دیگران، فکر می‌کردم که نمایشگاه آنلاین حاصل چندانی ندارد، اما دقیقا برعکس آنچه فکر می‌کردم رخ داد. مخاطبان از همان ساعت اولیه افتتاح نمایشگاه آنلاین شروع به خرید آثار کردند. اصلا فکر نمی‌کردم در این اوضاع اقتصادی خراب و ناامیدی برآمده از کرونا کسی به فکر خرید اثر هنری باشد اما با کسانی مواجه شدیم که ۸ یا ۱۵ اثر ‌خریدند. این مسئله برایم غیرقابل‌تصور بود و بسیار از این اتفاق خوشحال شدم."

گلستان افزود:" آنلاین بودن نمایشگاه باعث شد که ما محدودیت زمان نمایشگاه و البته ابعاد آثار هم نداشته باشیم. زمانی که این نمایشگاه در گالری برگزار می‌شد، بزرگ‌ترین سایز تابلویی که می‌توانستیم از هنرمندان دریافت کنیم ۵۰ در ۷۰ سانتی‌متر بود اما الان کارهای بزرگ دو متری هم داریم. حالا که پنج هفته از شروع نمایشگاه گذشته است ۱۳۲ اثر به فروش رفته و این در حالی است که در نمایشگاه‌های حضوری صد اثر صد هنرمند، سابقه نداشته است که این تعداد اثر در طول چند هفته فروخته شود."

ارائه آثاری متنوع برای سلایق مختلف، کیفیت خوب کارها، قیمت مناسب و حتی ارزان را می توان از دلایل فروش خوب صد اثر صد هنرمند آنلاین دانست.

این نمایشگاه تا آخر مهر ماه ادامه خواهد داشت و علاقمندان می توانند از این نمایشگاه در www.golestangallery.com دیدن کنند و در اینستاگرام گالری گلستان منتخبی از آثار را ببینند.

نمایشگاه نقاشی «هم پای نور» تا ۲۶ شهریور تمدید شد

نمایشگاه نقاشی های عبدالحمید قدیریان با موضوع واقعه کربلا در موزه فلسطین تمدید شد.

به گزارش روابط عمومی موزه هنرهای معاصر فلسطین فرهنگستان هنر، نمایشگاه نقاشی و حجم «هم پای نور» با موضوع واقعه کربلا است تا ۲۶ شهریور ماه در موزه فلسطین فرهنگستان هنر برپا خواهد بود.

دراین نمایشگاه ۳۲ اثر نقاشی با تکنیک رنگ روغن و یک تابلو طراحی در کنار ۶ اثر حجم که دربرگیرنده تازه ترین آثار عبدالحمید قدیریان در معرض دید علاقه مندان قرار گرفته است.

عبدالحمید قدیریان در همپای نور که ادامه ای بر نمایشگاه پیشین این هنرمند با عنوان«آسمان حسین» با محور روزهای محرم و عاشورا و تاسوعای حسینی است تلاش کرده با با دو عنصر تکرار شونده در کلیه نقاشی های خود یعنی« آسمان »و «نور »مخاطب را به درک و فهم تازه ای از قیام امام حسین (ع) دعوت کند.

نمایشگاه هم پای نور تا ۲۶ شهریورماه همه روزه از ساعت ۱۰ تا ۱۸ به جز روزهای تعطیل در موزه هنرهای معاصر فلسطین بر پا خواهد بود.

نشانی: خیابان ولیعصر(عج)خیابان بزرگمهر نبش خیابان برادران شهید مظفر پلاک ۷۴

لئوناردو داوینچی (۱۵ آوریل ۱۴۵۲ - ۲ مه ۱۵۱۹) دانشمند و هنرمند ایتالیایی دوره رنسانس است که در رشته‌های نقاشی، ریاضی، معماری، موسیقی، کالبدشناسی، مهندسی، تندیسگری، و هندسه برجسته بود. وی یکی از بزرگترین نوابغ طول تاریخ بشریت است.
عده‌ای از محققان ایتالیایی با تحقیق بر روی اثر انگشت بازسازی شدۀ وی، او را دارای ریشۀ عربی و اهل خاورمیانه برشمرده‌اند. داوینچی را کهن‌الگوی «فرد رنسانسی» دانسته‌اند. وی فردی بی‌نهایت خلاق و کنجکاو بود. او نظریات خود را در مجموعه یادداشتهایی که بالغ بر هزاران صفحه می باشند، ثبت کرده است. او طرحهای مبتکرانه‌ای را برای ساخت سلاحهایی مانند توپ‌های بخار، ماشین‌های پرنده و ادوات زرهی ارائه کرده بود، هرچند که بسیاری از آنها هرگز ساخته نشدند.
داوینچی اولین طراح هواپیما و صدها اثر معماری دیگر به‌شمار می‌رود. یکی از طرح‌های ابتکاری او لباس غواصی و زیر دریایی جنگی است. او همچنین مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به ساعت داوینچی معروف است، کیلومتر شمار و چیزهای دیگر را طراحی یا اختراع کرد و با استفاده از خط معکوس برای طراحی‌های خود یادداشت‌هایی را نوشته است، که آنها را فقط در آینه می‌توان خواند. شهرت جهانی داوینچی بیشتر به‌خاطر نقاشی‌های شام آخر و مونالیزا است.

دوران کودکی

خانهٔ داوینچی در کودکی

کتاب شیوه طراحی ذهنی حاصل ده سال تدریس طراحی و مبانی هنرهای تجسمی در دانشکده های هنری است. مؤلف که معتقد است در دانشگاه های معتبر امروز جهان هر دو شیوه طراحی عینی و طراحی ذهنی پابه پای هم تدریس می شوند، در این کتاب سعی کرده است تا اصول و قواعد طراحی ذهنی را همراه با روش های مختلف این شیوه در کنار کاربرد هریک از این روش ها در بیان تصویری تدوین کند. نیز هر اصل و قاعده را با ارائه کلیدهای تصویری و ارائه نمونه هایی از کارهای هنرجویان که با استناد به کلیدها ارائه شده اند، اثبات کند.

همچنین نمونه های تاریخی و تصاویر هنری را برای اثبات مدعای خویش به کار گرفته است. کتاب شامل نمودارهای روش تدریس پایه و اصول طراحی ذهنی، آغاز شیوة طراحی ذهنی، اصل تصرف و اصل تغییر و اصل ترکیب (به عنوان سه اصل طراحی ذهنی)، و نتیجه گیری است. مؤلف معتقد است که در فرهنگ ما که با جهان دل سروکار دارد و شهود و عرفان را می شناسد، هنر تمثیلی و ذهنی و هدف غـایی این هنر با غرب معاصـر فرق می کند و در کنار دو شیوه مذکور، شیوه طراحی عرفانی را هم باید آموخت. این کتاب برای دانشجویان طراحی، نقاشی، گرافیک، عکاسی و حتی تئاتر بسیار مفید است.

نویسنده : ناصر پلنگی

اتريك كلفيلد( Patrick Caulfield )هنرمند پاپ( Pop artist ) ، پاتريك كلفيلد( Patrick Caulfield ) به خاطر مطالعاتش روی طبيعت بيجان و فضاهای داخلی شهرت دارد.
تصاوير رنگي و برجسته‌ی او به عنوان يكي از هنرمندان دهه‌ی 1960، اغلب با پاپ‌آرت قرين است. نيكلاس سروتا ( Nicholas Serota ) مدير گالري تيت( Tate Gallery)، كلفيلد را به عنوان يكي از مهم‌ترين تصويرسازان در ميان نسل مستعد هنرمندان انگليسي معرفي مي‌كند و مي‌گويد:" طبيعت بيجان‌ها و طراحي‌های داخلي او توجه را به خود جلب مي‌كنند و با سبكي صريح و نافذ كار شده‌اند."

نمایشگاه اختصاصی وینه: مجموعۀ “درخت دیوانه”

درباره نمایشگاه

www.vineh.art

استیتمنت نمایشگاه:

“در این آثار در پس هر فرم، هر ضربه قلم مو و هر رنگ وابستگی به رویا و رمز وجود دارد. فضای خلق شده با استعلا و ذهنیت انتزاع گونه که نمادی از جهان پیرامون و گذشته ی هنرمند است بستری را برای درک صورت و ماده فراهم می کند. این آثار، نوعی احساس های مبهم ناخودآگاه نقاش است که نمود بیرونی یافته و طبق نیازهای حسی و عاطفی، فرمها بعنوان آبژه ی هدفمند، شکلی از واقعیت گرفته. او در محیط و فضای منظره هایش سَیَلان داشته و گویا با هر لکه اشاره به رازی دارد و کل این نظام ساختاری را با نظمی متصل به زیبایی شناسی ذهنی سازگار میسازد. این میتواند توصیفی باشد از این سری از آثار ابراهیم اکبری گَرَز. برای نمونه اثر درخت دیوانه میتواند مصداقی از تفسیر بالا باشد.”

آثار هنری نمایشگاه

www.vineh.art

تعداد16

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 1 کداثر: EA-CTUN01

 2

6,000,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 2 کداثر: EA-CTUN02

6,240,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 3 کداثر: EA-CTUN03

6,000,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 4 کداثر: EA-CTUN04

6,000,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 5 کداثر: EA-CTUN05

5,400,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 6 کداثر: EA-CTUN06

6,000,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 7 کداثر: EA-CTUN07

5,400,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 8 کداثر: EA-CTUN08

6,480,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 9 کداثر: EA-CTUN09

5,400,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 10 کداثر: EA-CTUN010

6,000,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 11 کداثر: EA-CTUN011

4,800,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 12 کداثر: EA-CTUN012

64,800,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 13 کداثر: EA-CTUN013

4,800,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 14 کداثر: EA-CTUN014

5,400,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 15 کداثر: EA-CTUN015

5,400,000 تومان

مجموعه درخت دیوانه؛ بدون عنوان 16 کداثر: EA-CTUN016

7,200,000 تومان

https://www.vineh.art/exhibition/%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%B5%DB%8C-%D9%88%DB%8C%D9%86%D9%87-%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%DB%80-%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D8%AA-%D8%AF%DB%8C%D9%88/

Oil-painting Workshop

نویسنده: Aggy Boshoff

این کتاب از سری کتاب‌های کارگاه‌ آموزشی بوده و به شما شیوه نقاشی رنگ روغن و چگونگی ایجاد آنها به‌منظور رسیدن به بهترین نتیجه و مزیت‌ها را نشان داده است.
این راهنمای ساده و ابتکاری امکان ایجاد تابلوهای نقاشی رنگ روغن را برای شما دست‌یافتنی نموده و راه و روش پیشرفت و خلق تصاویر زیبا و رویایی را برای شما تشریح نموده است.
در این کتاب راهنمای با دستورالعمل‌های عملی و گام‌به‌گام در مسیر ایجاد تابلوهای رنگ روغن آشنا شده و با استفاده از این راهنمای قابل حمل قادر خواهید بود موفقیت خود را در این زمینه تضمین نمایید…

https://ketabnak.com/book/50637/Oilpainting-Workshop

The quick-start guide to great results! Oil painting doesn't have to be rocket science, although some books on the subject make it seem that way. Filled with encouraging, easy-to-follow instruction, Oil Painting for the Absolute Beginner is a no-fear, no-experience-required guide to enjoyable painting and happy results. Focusing on the needs of the first-time painter, this book covers everything from selecting brushes and setting up your palette to key principles of color and composition, presented in a way that moves you confidently from first strokes to finished paintings. -- Mini demonstrations break down fundamental painting techniques in a clear, common sense way -- 12 step-by-step painting projects progress from simple landscapes, still life and flower paintings to more challenging subjects, such as animals, seascapes and portraits -- The bonus DVD-workshop features the author creating two paintings from start to finish. ----- You'll learn tricks for keeping the greens in your landscapes looking fresh, advantages to working with water-soluble oil paints, simple tips for dynamic compositions and other expert advice to make your introduction to oil painting the beginning of a beautiful friendship

نویسنده: Mark Willenbrink

مكاتب نقاشي در ايران

مكتب بغداد( عباسي)

اين مكتب در قرن هفتم هجري در دوره عباسي و با تصوير سازي كتب و ترجمه شده از پهلوي ، يوناني سانسكريت به عربي رايج شد. چهره ها در نگاره هاي اين مكتب به  سامي ( عربي ) شبيه است. تاثير آثار نقاشان بيزانسي و مسيحيت را مي توان باز شناخت. در اين آثار رنگ زمينه نامحسوس يا اصلا" وجود ندارد. و نگاره ها از متن جدا نيستند و بخشي از متن به شمار مي روند.                                                 

مكتب سلجوقي ,  مكتب مغول , مكتب هرات , سایر مکاتب ذکر شده در ادامه مطلب

منبع: ویکی پدیا

معرفی کتاب اصول نقاشی با رنگ روغن اثر خوزه پارامون

... این که گفته شود خلاقیت هنری حاصل قریحه ای است خودانگیخته یا از سر اتفاق، سخنی است گزاف و بیهوده. پندار خامی است اگر گفته شود که هنرمند موجود خاصی است و تافته ای جدا بافته که به یکباره و ناخواسته و نکوشیده فرشتة الهام به سراغش می آید و بعد هم کاری می کند کارستان. خیر! نه خیال خام، که حتی ساده انگاری است این. الهام چیزی نیست که از شکاف آسمان بیفتد به دامن هنرمند، چشم به راه فرشتة الهام هم نباید بود. به جست وجوی چیز دیگری باید بود، «چیز دیگری» که ذره ذره به دست می آید، گام به گام، خشت بر خشت؛ چیزی که به پایه و اصول نیاز دارد، به کار و کوشش و تلاش ذهنی و تجربه.
احساس و فکر و تخیل را، در قالب شکل و رنگ، تنها به مدد «فن و روش» می توان بر سطح بوم یا کاغذ نقش کرد.
"اصول نقاشی با رنگ روغن" مقدمه ای جامع برای پر کاربردترین روش نقاشی است. این جلد جدید شامل کلیه اطلاعاتی است که مبتدیان باید درباره نقاشی با رنگ روغن بدانند. خوزه پارامون در "اصول نقاشی با رنگ روغن" مجموعه ای از تمرینات نقاشی مربوط به کره و مکعب ها را ارائه داده است که با رنگ آمیزی تک رنگی به همراه رنگ سفید آغاز می شود و در نهایت به صفحاتی کامل و زنده تبدیل می شوند. در "اصول نقاشی با رنگ روغن"، 236 تصویر تمام رنگی ارائه شده است.

خوسه ماریا پارامون ویلاسالی در سال 1919 در بارسلونا اسپانیا متولد شد. او نویسنده، نقاش، فیلم نامه نویس، طراح گرافیک و ویراستار اسپانیایی بود، و به عنوان نویسنده و ویراستار آثار مربوط به حوزه نقاشی و طراحی مشهور بود. پارامان بیش از صد و بیست مقاله در زمینه های ذکر شده منتشر کرد.

Radiant Oils

Glazing Techniques for Fruit and Flower Paintings That Glow (Kindle Edition)

Arleta Pech 

Glaze and glow...a layer-by-layer approach to realism! Bring new life to your paintings using transparent glazing. Step by step and layer by layer, this book will show you how to use this classic approach to infuse your work with radiant color, exquisite texture and a breathtaking sense of light.    • 5 simple studies focus on using glazes to evoke a wide variety of realistic still life textures--fruits, flowers, silver, glass and more.    • 5 full-length demonstrations show the creation of stunning still-life paintings from start to finish.    

• Features expert instruction on everything from prepping painting surfaces and selecting colors, to artfully composing light and shadow.    • Plus an entire chapter devoted to painting strong complementary backgrounds for realistic, fluid compositions. Radiant Oils is perfect for oil artists who want to explore the beauty of glazing, watercolor artists who want to try their hand at oils and any painter wishing to achieve stunningly realistic effects using classic, straightforward techniques inspired by the Old Masters.

با کتاب “آموزش گام‌به‌گام نقاشی رنگ روغن” نقاشان مشتاق رنگ‌ روغن می‌توانند در یک سفر حاوی توصیفات گام‌به‌‌گام از تکنیک‌های متنوع و طیف وسیعی از موضوعات، با 4 هنرمند رنگ روغن ماهر همراه شوند.
هنرمندان در تمام سطوح مهارتی نقاشی‌کردن موضوعاتی از قبیل مناظر دریایی، مناظر گرمسیری، مناظر هنری، پرتره‌های جذاب حیوانات و موضوعات بیشتر دیگر را یاد خواهند گرفت.
کتاب “آموزش گام‌به‌گم نقاشی رنگ روغن” از طریق مفاهیم و تکنیک‌هایی ازجمله underpainting، ترکیب، plein air و جلوه‌های ویژه، اطمینان شما را با یک پایه محکم در این سبک هنری شگفت‌آور جلب می‌کند.

نویسنده: Tom Swimm

قلم‌مو یکی از ابزارهای نقاشی یا رنگرزی است.

قلم‌موها را می‌توان از چند نظر بررسی کرد:

• از نظر طرز قرار گرفتن الیاف: به گونه‌های بادبزنی، تخت و گرد تفکیک می‌شود
• از نظر کاربرد: به قلم‌موهایی که برای رنگ روغن و دیگری قلم‌هایی که برای آبرنگ به کار می‌رود تقسیم کرد.
• از نظر اندازه: برای اندازه‌های گوناگون قلم‌مو شماره‌هایی قراردادی تعیین می‌شود. از متداول‌ترین و پرمصرف‌ترین قلم‌موهای مورد استفاده در سبک رنگ روغن قلم‌موهای ۴، ۸، ۱۲ هستند.
• از نظر جنس موها: قلم‌موها از موی جانوران یا الیاف مصنوعی پلاستیکی ساخته می‌شوند. قلم‌موهایی که از موی دُم سمور ساخته می‌شوند کیفیت خوبی دارند و حالت فنری و انعطاف‌پذیشیان و نوک تیز آن‌ها برای نقاشی آبرنگ و رنگ روغن مناسب است. این قلم‌موها توانایی بالاتری برای جذب آب دارند.[۱]

انواع قلمو

غالب قلموها تغییر یافته‌ای از دو شکل اصلی قلمو، یعنی قلموی تخت و قلموی گرد هستند.

قلموی سرکج

نمونهٔ تغییر یافته‌ای از قلموی تخت که یک اهرم دوم به صورت زاویه ای بر روی الیاف آن ایجاد شده. این ویژگی به نقاش کمک می‌کند تا در انحنا بخشیدن یا سایه زدن حواشی و نواحی ظریف، آزادانه تر عمل کند. آزادی ای که این قلمو برای تغییر زاویه به نقاش می‌دهد، فرصت مناسبی را برای رنگ آمیزی و ایجاد بافت‌های متنوع و حرکت آزاد تر حین رنگ آمیزی ایجاد می‌کند.

قلموی چابک یا برایت

این قلمو هم نمونه ای از قلموهای سر تخت هست که موهای کوتاهی دارد. معادلی که برای آن به کار می‌رود قلموی سر تخت ساده یا قلموی چابک می‌باشد. این قلمو بافت زیادی ندارد و اصولاً برای خطوط و بافتی به کار نمی‌رود که نیاز باشد حتماً رنگ زیادی را مکیده و نگه دارد. با این قلمو می‌توان ضربه‌های کوتاه و کنترل شده‌ای را انجام داد و خطوطی با رنگ دانهٔ زیاد یا کم را در لحظه و به‌طور متوالی ایجاد کرد. از این قلمو برای رنگ برداری جزئی هم می‌توان استفاده کرد. این خاصیت رنگ برداری حین کار با آبرنگ اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. چون حین نقاشی آبرنگ، امکان اشتباه کمتر است و سعی بر آن است تا لایه‌های کمتری رو درست کرده و طرح، بی نقص و تمیز به نظر برسد.

قلموی تخت

قلموی تخت، بافت ضخیم و سنگین تری نسبت به انواع دیگر قلموی تخت دارد. این قلمو بیشتر برای ضربه‌ها و بافت‌هایی که باید در سطح وسیع اعمال شوند کاربرد دارد. قلموی تخت در حواشی کار و زاویه‌ها یا برای کشیدن بافت‌هایی در سطح وسیع و با حجم زیاد رنگ کاربرد دارد.

قلموی زبان گربه ای یا فیلبرت

این قلمو نمونهٔ تغییر یافته‌ای از قلموی تخت است که برای محو کردن خطوط قوی یا با رنگ دانهٔ بالا، زمانی که هنوز خطوط خشک نشده‌اند کاربرد دارد. این قلمو به خاطر بافتی که دارد به نقاش اجازه می‌دهد تا در حالت مرطوب هم از این قلمو برای ایجاد بافت‌های متفاوت استفاده کند. این قلمو به جای گوشه‌های تند قلموی تخت، گوشه‌های منحنی شکل دارد که باعث می‌شود بافت‌ها، خطوط ظریف و نرم و منحنی شکلی را به راحتی ایجاد کنند.

قلموی واش

قلموی واش یا رنگبر، برای برداشتن یکدست رنگ و آب اضافهٔ روی نقاشی استفاده می‌شود، همچنین می‌توان به کمک این قلمو سطوح وسیع را به‌طور یکدست و نازک رنگ آمیزی کرد. این قلمو بافت آزاد و زیادی دارد و می‌تواند تسلسل و توالی را برای رنگ آمیزی یکدست ایجاد کند. این ویژگی، هنگام نقاشی با آبرنگ اهمیت زیادی پیدا می‌کند. معمولاً زیر سازی‌ها و رنگ آمیزی اولیهٔ آبرنگ با این قلمو انجام می‌شود.

قلموی تک ضربی

این قلمو برای ترکیب حجمی از رنگ، صرفاً با یک ضرب و ایجاد بافت‌های جدید و متفاوت مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این قلمو می‌توان هم برای نقاشی‌های سبک و ظریف مثل نقاشی آبرنگی و هم برای ترکیب رنگ‌های خمیری و با حجم زیاد مثل رنگ روغن استفاده کرد، و به خاطر بافت تخت این قلمو، می‌توان بافت‌های یکدست و وسیع را به زوایا و انحنای ظریف و باریک منتهی کرد.

قلموی لاینر

این قلمو با قلموی لاینر یا rigger اصولاً متفاوت است. قلموی خط‌کشی یا لاینری که بیشتر هم شناخته شده، تغییر یافتهٔ قلموهای گرد است و این قلمو تغییر یافته‌ای از قلموهای تخت. با هر دوی این قلموها می‌توان خطوط باریک را ممتد و ادامه‌دار کشید، بدون این که نیازی باشد تا قلمو را از روی بوم یا کاغذ برداشت، چون این قلمو به خاطر بافت زیاد و طولانی خود، می‌تواند رنگ زیادی را نگهداری کند. این قلمو برای کشیدن خطوط مستقیم و صاف و طولانی در ابعاد ظریف کاربرد دارد، علاوه بر همهٔ این‌ها به نقاش کمک می‌کند تا خطوط تداوم پیدا کنند. این قلمو برای کشیدن جزئیاتی مثل سبزه‌ها و شاخ و برگ و درختان کاربردی هست.

قلموی فن یا بادبزنی

وقتی این قلمو بافت زیادی داشته باشد و انحنای آن تخت نباشد، کاربرد قلموی محو کن رو پیدا می‌کند. چیزی شبیه به قلموهای آرایشی که برای کرم پودر و رژ گونه استفاده می‌شود. نمونه‌های باریک این قلمو که ظریف تر هستند، بیشتر برای کشیدن گیاهان و درختان و بوته‌ها استفاده می‌شوند. قلموی بادبزنی همچنین برای ترکیب یکدست و خالص رنگ‌ها کاربردی هست.

قلموهای دکوراتیو یا رنگ آمیزی ساختمان

این قلموها معمولاً در ابعاد بزرگ‌تری ساخته می‌شوند و برای استفاده‌های غیر هنری مانند رنگ آمیزی ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این قلموها شباهت زیادی به قلمو تخت دارند و بر اساس عرض الیاف شماره گذاری می‌شوند. این شماره گذاری می‌تواند به حسب میلی‌متر یا اینچ باشد.

برخی شماره‌های رایج قلموهای رنگ آمیزی ساختمان:

بر حسب میلی‌متر:10 mm, 20 mm, 40 mm, 50 mm, 60 mm, 70 mm, 80 mm, 90 mm, 100 mm.

بر حسب اینچ: 1/8 in,1/4 in, 3/8 in, 1/2in, 5/8 in, 3/4 in, 7/8 in, 1 in, 1 1/4 in, 1 1/2 in, 2 in, 2 1/2 in, 3 in, 3 1/2 in, 4 in.

قلم‌موی مورد استفاده در نگارگری از نوع نرم و مناسب برای آبرنگ است. نگارگران ایرانی برای قلم‌گیری و صورت‌سازی از قلم‌مویی که از موی گربه ساخته شده، استفاده می‌کنند، این قلم‌موها خود بر دو نوعند: گندمی و شمشیری (نیزه‌ای) قلم‌موی گندمی برای پرداز و قلم موی شمشیری برای قلمگیری بکار می‌رود.

از نکات مهم در استفاده از قلم‌مو توجه به ترکیب کردن رنگ‌ها و استفاده از رنگ‌های مناسب برای زمینه‌است. جهت دادن به قلم‌مو باعث دادن حجم به تصویر می‌شود و آن را از مسطح بودن درمی‌آورد.

اگر هدف نگارگر رنگ زدن به سطح وسیعی باشد از قلم‌موی دارای سر مربعی شکل و اگر هدفش رنگ کردن بخش کوچکی از یک طرح باشد از قلم‌موی سر گرد استفاده می‌کند.

گونه‌های قلم‌مو

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D9%84%D9%85%E2%80%8C%D9%85%D9%88

افائل سانتسیو (به ایتالیایی: Raffaello Sanzio)‏[۱] (۶ آوریل ۱۴۸۳ میلادی - ۶ آوریل ۱۵۲۰ میلادی)[۲] که بیشتر با اسم کوچکش رافائل شناخته می‌شود، نقاش و معمار ایتالیایی دوران اوج رنسانس است. وی به همراه میکل‌آنژ و لئوناردو داوینچی، سه‌گانه استادان بزرگ دوران خود را تشکیل داده‌است.[۳]

رافائل هنرمند پرکاری بود که کارگاه بزرگی را مدیریت می‌کرد و علی‌رغم مرگ زودهنگامش در ۳۷ سالگی، امروزه تعداد فراوانی از آثارش برجای مانده‌است. از آن زمره می‌توان به دیوارنگاره‌های اتاق‌های رافائل در واتیکان اشاره نمود که اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین اثر در طول عمر هنری وی بود علی‌رغم آن‌که در زمان مرگش ناتمام باقی ماند. پس از سال‌های ابتدایی زندگی در رم، اکثر آثار رافائل توسط خود وی طراحی و به طور گسترده در کارگاهش خلق می‌شدند که این خود با افت قابل ملاحظه‌ای در کیفیت همراه بود. رافائل در طول حیات، نقاش بسیار تاثیرگذاری بود اگرچه در خارج از رم او را اغلب با آثار مشترکش می‌شناختند. پس از مرگ رافائل، تاثیر رقیب بزرگش میکل‌آنژ بر هنر اروپا تا قرن‌های هفدهم و هجدهم میلادی فراگیر بود، هنگامی که کیفیت هارمونیک و یک‌دست آثار رافائل بار دیگر به عنوان سبکی برتر مورد توجه قرار گرفت.

شیوه طراحی ذهنی با درک، شناخت، تمرین و تجربه اصول و قواعد طراحی جایگاه اصلی خویش را پیدا می کند.

اصل تصرف آغاز گر این راه است که پس از آن اصل تغییر و اصل ترکیب آموخته می شود. آگاهی به این اصول و شناخت قواعد حاکم بر آنها، قوه تخیل طراحان را پرورش می دهد و آنان را در بیان معنی توانا می سازد.

اصل تصرف:

اصل تصرف یکی از اصول مهم در شیوه طراحی ذهنی است. ذهن با توانیهای خاص خویش با بهره گیری از قوه تخیل در تصاویری تصرف می کند که توسط قوای حسی از عینیت برداشته می کند. این تصرف که با قوه تخیل انجام می شود دارای قواعد و قوانین بسیاری است.قاعده انتزاع کردن در بخش قواعد اصل تصرف قرار می گیرد.

قاعده انتزاع کردن:

منظور از انتزاع کردن این است که شکلهای موجود در طبیعت و ذهن، قسمتهای خاصی را جدا کرده و به طرح آن قسمتها در ذهن یا عین پرداخت. مثلا از شکل یک میز مربع شکل، رنگ آن یا شکل مربع آن را جداگانه ترسیم کنیم.

1. انتزاع کردن سطح
2.  انتزاع کردن نور
3. انتزاع کردن بافت
4. انتزاع کردن خط

خلاصه کردن:

 منظور از خلاصه کردن این است که طراح به گونه ای در شکلها تصرف می کند که شکل آنها به نهایت سادگی می رسد و در عین حال اساس و ساختمان شکل باقی می ماند.

-خلاصه کردن با خط

شکلها را به گونه ای خلاصه میکنیم که خطهای اصلی انها باقی بماند.

-خلاصه کردن با سطح

سطح اصلی موجود در هر شکلی اساس ساختمان و ذات شکل را تشکیل می دهد. زواید و جزییات را حذف می کنیم. تشخیص و انتخاب نقاط اصلی در ساختمان شکلها از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است

-خلاصه کردن با حجم

از این قانون در تمامی روشهای طراحی ذهنی استفاده می شود و تمامی طراحان بخصوص طراحان مغرب زمین به آن پرداخته اند. در این روش حجم شکلها را در نظر می گیرند که می توان از انواع حجم های کروی، مکعبی، استوانه ای و مخروطی نام برد.

طراحان می تواند با به کارگیری این موارد شکلها را خلاصه کنند.

انجام این تمرین ها و تحلیل آثاری که به این طریق انجام می شود قدر بیان تصویری هنرجویان را افزایش می دهد و آنها را در بیان معانی و حالتهای مورد نظرشان یاری می دهد.

قاعده اغراق کردن:

منظور از اغراق کردن این است که تصرف در شکلها به گونه ای باشد که قسمتی از آنها کم یا زیاد یا قسمتهایی از آنها بزرگ و کوچک شود. با اطمینان می توان گفت که تمامی طراحان تاریخ بشر از این قوانین در بیان تصویری آثارشان استفاده کرده اند .

1. کم و زیاد کردن
2. کوچک و بزرگ کردن شکلها
3. برجسته تر کردن قسمتهایی از شکل

درک نیروهای تصویری و شناخت امکانات گسترده الفبای تصویر و همچنین درک عملکردهای قوای ذهنی در رابطه با نظام تصویری و فعال کردن نیروهای ذهنی در ارتباط با طراحی با به کارگیری اصول و قواعد حاکم بر نیروی تصور،تخیل و توهم، شیوه طراحی ذهنی را رقم می زند. 

برگرفته از کتاب شیوه طراحی ذهنی

در این مقاله انواع سبکهای نقاشی رابه همراه تابلوهای مشهور بـه هرکدام از سبک ها رابه شـما معرفی می‌کنیم، اگر علاقه مند بـه نقاشی هستید و یا این کـه می‌خواهید دراین زمینه تحقیقی انجام دهید اطلاعاتی کـه امروز در اختیار شـما قرار می‌دهیم می‌تواند برای تان مفید باشد، بـه همراه معرفی هر سبکی تابلو مشهور و نقاشان مشهور هر سبک را هم معرفی میکنیم.

معرفی سبک های مختلف نقاشی

1- رئالیسم «واقع گرایی»

2- امپرسیونیسم «برداشت گرایی»

3- پست امپرسیونیسم

4- نئو امپرسیونیسم

5- اکسپرسیونیسم

6- اکسپرسیونیسم انتزاعی

7- کوبیسم «حجم گری»

8- فوتوریسم

9- ورتیسیسم

10- رومانتیسیسم

سبک رئاليسم

رئال یعنی واقعی و رئالیسم بـه معنی واقعی گری و حقیقت گرایی نوعی گرایش هنری اسـت کـه اشیاء و موجودات را آنگونه کـه هستند زشت را زشت و زیبا را زیبا ترسیم می نمایند. سبک نقاشی رئالیسم نقطه مقابل سبک رومانتیک قرار دارد.

نام باران در جنگل بلوط اثر ایوان شیشکین نقاش برجسته روس

سعی هنرمند نقاش رئالیسم دراین اسـت کـه موضوعات منتخب را بدون کم و کاست وشیرین کاری و عوام فریبانه شدن طرح در ذهن بیننده، ترسیم کند و تخیلات غیرواقعی نیافریند و شعار ندهد. مبنای کار آنان صادقانه نگری و صادقانه اندیشیدن اسـت. معروف ترین و اصلی ترین هنرمند سبک رئال، گوستاو کوربه، نقاش فرانسوی بود. کوربه میگوید هدفم این بوده اسـت کـه بتوانم رسوم، اندیشه ها و ظواهر را آن چنان کـه بـه چشم می‌بینم شبیه سازی کنم.

تابلوی رنگ روغن اثر گوستاو کوربه بنام سنگ شکنان

همچنین او می‌گوید: مـن اصلا نمی‌توانم فرشته اي را بکشم کـه وی را هرگز ندیده ام. فرشته را نشانم دهید تا بتوانم تابلویی از پیکرش بکشم. این نقطه مقابل « رومانتیسیسم » اسـت.  دیگر نقاشان مشهور این سبک در اورپا: ژان فرانسوا میله، انوره دومیه، ادوارد مانه و هنرمندان مشهور روسی: ایوان شیشکین، ایلیار پین، کرامسکوی، می باشند.

برداشت گرایی یا امپرسیونیسم «بـه فرانسوی: Impressionnisme»

شیوه هنری گروه بزرگی از نگارگران آزاداندیش و نوآور فرانسه در نیمه دوم سده نوزدهم بود کـه بـه زودی جهانگیر شد. این شیوه مبتنی اسـت بر نشان دادن دریافت و برداشت مستقیم هنرمند از دیده‌هاي زودگذر با بکار بردن لخته رنگ‌هاي تجزیه شده و تابناک برای نمایش لرزش‌هاي نور خورشید. دراین روش اصول مکتبی طراحی دقیق و سایه روشن کاری و ژرفانمایی « پرسپکتیو » فنی و ترکیب بندی متعادل و معمارانه رعایت نمی شود.

صبحانه قایقرانان اثری از پیر آگوست

شیوه برداشت گرایی بعنوان انجمنی خصوصی از سوی گروهی از هنرمندان ساکن پاریس آغاز شد و این انجمن درسال 1874 بـه نمایش همگانی آثار خود پرداخت. نام این جنبش از نام یک نقاشی از کلود مونه بنام برداشت گرایی، طلوع خورشید «بـه فرانسوی: Impression, soleil levant» گرفته شده‌اسـت. نام امپرسیونیسم را نقادی بنام لویی لِروی دریک نقد هجوآمیز ساخت. امپرسیونیسم همچنین نام نهضتی در موسیقی اسـت.

دراین سبک نقاشان از ضربات «شکسته» و کوتاه قلم مو آغشته بـه رنگ‌هاي خالص و نامخلوط بجای ترکیب‌هاي ظریف رنگ‌ها استفاده میکنند. مثلا، بجای ترکیب رنگ هاي ابی و زرد برای تولید سبز آن‌ها دو رنگ آبی و زرد را مخلوط نشده بروی بوم قرار می دهند تا رنگ‌ها – حس – رنگ سبز را درنظر بیننده بـه وجود بیاورد. آن ها در نقاشی صحنه‌هاي زندگی مدرن در عوض جزئیات، تأثیرات کلی واضح را نشان می دهند.

پست امپرسیونیسم. فرانسوی: Postimpressionnisme»

جنبش هنری گسترده‌اي بود شامل مجموعه‌اي از گروه‌ها و سبک‌هاي نقاشی کـه یا در امتداد دریافتگری و یا بـه‌عنوان واکنشی در برابر آن، بـه‌وجود آمده بودند. نبی‌ها،ترکیب‌گری،مجزاگری،نئودریافتگری از جمله گروه‌ها و سبک‌هاي این جنبش می‌باشند.
اصطلاح پست‌امپرسیونیست اولین بار توسط راجر فرای نقاش و منتقد بریتانیایی در عنوان نمایشگاهی بـه‌کار گرفته شد.

کـه درسال‌هاي 1910 و 1911 در نگارخانه گرافتن لندن برگزار شد و راجر فرای آنرا مانه و پست‌امپرسیونیست‌ ها نامید. پل سزان، ونسان ونگوگ و پل گوگن، از برجسته‌ترین هنرمندان این جنبش می‌باشند. شیوهٔ کار سزان بـه‌گونه‌اي بود کـه وی را هموارکنندهٔ راه برای حجم‌گری میدانند.امیل برنار، هانری روسو، تولوز لوترک، ژرژ سورا و پل سینیاک از دیگر نقاشان پسا دریافتگر می‌باشند.

هنرمندان پست امپرسیونیسم از ضرب قلم‌هاي تند و یک نوع تخلیه هیجانی در آثارشان استفاده می کنند. این دوره را راه گشای تحولات نقاشی قرن بیستم میدانند. شیوه پست امپرسیونیسم‌ها فردی تر از امپرسیونیسم‌ها میباشد. موضوع آثار انها همواره از طبیعت اخذ شده بود. برخورد انها با طبیعت بـه گونه‌اي تحلیل ساختاری اسـت.

شب پر ستاره. تابلوی رنگ روغن. اثر ونسان ون گوگ

از هنرمندان این سبک می توان بـه سزان، ون گوگ و گوگن اشاره کرد کـه از این میان سزان را پدر هنر مدرن می دانند. یکی از نقاشی‌هاي این سبک شب پر ستاره اثر ونسان ون گوگ می باشد کـه کار رنگ روغن بر روی بوم اسـت و بـه خوبی میتوان اثر هیجانات سبک پست امپرسیونیسم را مشاهده کرد کل اثر زمینه تیره دارد کـه نور ستاره‌ها روشنایی بـه اثر می‌بخشد.

نودریافتگری یا نئوامپرسیونیسم

جنبشی در نقاشی فرانسوی بود کـه هم ادامه‌دهندهٔ دریافتگری «امپرسیونیسم» بودو هم واکنشی در برابر آن. اصطلاح نئو امپرسیونیسم را فلکس فنئون منتقد فرانسوی درسال ۱۸۸۷ برای این جنبش وضع کرد. این جنبش کـه یکی از جنبش‌هاي پسادریافتگری اسـت مانند دریافتگری دل‌مشغول بازنمایی رنگ و نور بود، ولی برخلاف دریافتگری می‌کوشید کـه آنرا بر مبانی علمی استوار کند.

اساس نظریهٔ نودریافتگری، جداسازی‌گری و روش مرتبط با آن نقطه‌چینی بود. یعنی نقطه‌هاي مجزا با رنگ‌هاي خالص بـه گونه‌اي در نقاشی بکار برده می شوند کـه درصورت دیده شدن از فاصلهٔ مناسب، حداکثر شفافیت و درخشندگی رابه دست دهند. در چنین نقاشی‌هایي نقطه‌ها هم‌اندازه‌اند و بـه گونه‌اي انتخاب میشوند کـه با مقیاس تابلو هماهنگی داشته باشند.

بعد از ظهر یک‌شنبه در جزیره گراند ژات اثر نقاش فرانسوی ژرژ سورا

ژرژ سورا برجسته‌ترین هنرمند این جنبش بود. پل سینیاک کـه نظریه پرداز اصلی آن بودو برای مدتی کامی پیسارو، دیگر هم بستگان مهم این جنبش بودند. هر سه هنرمند، تابلوهای نودریافتگری خودرا در واپسین نمایشگاه دریافتگری درسال ۱۸۸۶ بـه نمایش گذاشتند.

فرا واقع‌گرایی

فرا واقع‌گرایی یا سوررئالیسم «بـه انگلیسی: Surrealism» یکی از جنبش‌هاي هنری قرن بیستم اسـت. سوررئالیسم بـه معنی گرایش بـه ماورای واقعیت یا واقعیت برتر اسـت. زمانی کـه دادائیسم در حال از بین رفتن بود، پیروان آن بـه دور آندره برتون کـه خود نیز زمانی از دادائیست‌ها بود گرد آمدند و طرح مکتب جدیدی را پی ریزی کردند.

نقاشی مشهور سالوادور دالی در سبک فرا واقع‌گرایی یا سوررئالیسم

این شیوه درسال 1922 بطور رسمی از فرانسه آغاز شد و فراواقع‌گرایی نامیده شد. این مکتب بازتاب نابسامانیها و آشفتگی هاي قرن بیستم اسـت. این جنبش در عمل با انتشار مجلهٔ انقلاب فراواقع‌گرا توسط برتون آغاز شد. سالوادور دالی، رنه ماگریت و لویی آراگون از جمله سور رئالیست‌ هاي مشهور هستند.

هیجان‌نمایی یا اکسپرسیونیسم «بـه انگلیسی: Expressionism»

نام یک مکتب هنری اسـت. در آغاز قرن بیستم، نهضت بزرگی بر ضد رئالیسم و امپرسیونیسم پا گرفت کـه آرام‌آرام مکتب «اکسپرسیونیسم» از دل آن بیرون آمد. واژهٔ اکسپرسیونیسم برای اولین بار در تعریف عده اي از نقاشی‌هاي «اگوست اروه» بکار رفته اسـت. اکسپرسیونیسم جنبشی در ادبیات بود، کـه نخست در کشور آلمان شکوفا شد. هدف اصلی این مکتب نمایش درونی بشر، مخصوصاً عواطفی چون ترس، نفرت، عشق و اضطراب بود.

بـه عبارت دیگراکسپرسیونیسم شیوه‌اي نوین از بیان تجسمی اسـت کـه در آن هنرمند برای القای هیجانات شدید خود از رنگ‌ هاي تند و اشکال کج و معوج و خطوط زمخت بهره میگیرد. اکسپرسیونیسم بـه نوعی اغراق در رنگها و شکل ها اسـت، شیوه‌اي عاری از طبیعت گرایی کـه میخواست حالات عاطفی را هرچه روشنتر و صریح تر بیان نماید. دوره شکل‌گیری این مکتب از حدود سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۵ میلادی بود.

تابلو مشهور جیغ اثر ادوارد مونک یا «مونش» نقاش نروژی

ولی در کل این شیوه از گذشته‌هاي دور با هنرهای تجسمی همراه بوده ودر دوره‌هاي گوناگون بـه گونه‌هایي نمود یافته‌اسـت. عنوان اکسپرسیونیسم درسال 1911 برای متمایز ساختن گروه بزرگی از نقاشان بکار رفت کـه در دههٔ اول سده ي بیستم بنای کارشان را بر باز نمایی حالات تند عاطفی، و عصیان گری علیه نظامات ستمگرانه ي حکومت‌ ها، مقررات غیرانسانی کارخانه‌ ها و عفونت زدگی شهرها و اجتماعات نهاده بودند.

این هنرمندان برای رسیدن بـه اهداف خود رنگ‌هاي تند و مهیج و ضربات مکرر و هیجان زده ي قلم مو و شکل‌هاي اعوجاج یافته و خارج از چارچوب رابا اینجاد ژرفانمایی و بدون هیچ گونه سامانی ایجاد میکردند و هر عنصری راکه آرامش بخش و چشم نواز بود از کار خود خارج می کردند.

هیجان‌ نمایی انتزاعی یا اکسپرسیونیسم انتزاعی بـه انگلیسی: Abstract Expressionism»

شیوه ي هنری نوینی اسـت کـه از دهه ي 1940 در نیویورک، متأثر از دو شیوهٔ هیجان‌ نمایی «اکسپرسیونیسم» و فرا واقع‌ گرایی « سور ئالیسم » پا گرفت دراین طرز بیان تلاش میشود تا شکل وفضا از قید بازنمایی عینی وسنتی رها شود. بدلیل گرد هم آمدن هنرمندان این مکتب در شهر نیویورک هیجان‌ نمایی انتزاعی گاه باعنوان مکتب نیویورک نیز شناخته می شود.

درحوزه نقاشی هیجان‌ نمایی انتزاعی مکتبی اسـت کـه درسال 1912 با انتشار مجله ي سوارکار آبی از مکتب هیجان‌ نمایی ایجاد شد. پیشوایان این مکتب واسیلی کاندینسکی، پل کله و فرانز مارک در مونیخ بودند. تصیر بالا نقاشی عدد پنج «انگلیسی: No. 5, 1948» یک نقاشی از جکسون پولاک، نقاش آمریکایی مشهور و درجهت تکمیل فرم جنبش اکسپرسیونیست انتزاعی اسـت.

کوبیسم «حجم گری»

در لغت کوبیسم بـه معنای مکعب گری اسـت و بـه شیوه ي از نقاشی گفته می شود کـه درسال 1907 پیکاسوی اسپانیایی و براک مطرح کردند. طبق معمول هنر شناسان سزان را پدر کوبیسم دانسته اند و معنقدند کـه یکی از عوامل بوجود آمدن این سبک جمله ي مشهور سزان اسـت باید همه ی ي مشهودات رابه واسطه ي حجم هاي هندسی منظم چون استوانه وکره و مخروط رابه تصویر در آورد.

انواع کوبیسم

کوبیسم سزانی دراین نوع کوبیسم عناصر تابلو همان اشکال استوانه و مخروط و مکعب شکسته شده اسـت و درکل موضوع تابلو مشخص اسـت.

تحلیلی:دراین کوبیسم شکل اصلی در شکلهای مکعبی حل می شود.

ترکیبی:دراین کوبیسم از مواد و عناصر مختلف در تابلو ترکیب می شود.

از خواسته هاي نقاشان کوبیسم این بود کـه آن ها بتوانن علاوه بر نز مایش وجهی از شئ پشت وپهلوی آنرا نیز بـه نمایش بگذارند.وآثار این دوران ترکیبی از سطوح شکسته کـه نه تنها نشانی از شی مورد نظر نداشت بلکه دیگر رنگ نیز در ان ها بـه حداقل رسید و ضعیف شده بود.

فوتوریسم

فوتوریسم یا آینده‌ گری یکی از جنبش‌هاي هنری اوایل قرن بیستم بود. مرکز این جنبش در ایتالیا بودو درکشورهای دیگر از جمله روسیه نیز فعالیت داشتند.فوتوریست‌ ها در تعداد زیادی از زمینه‌ ها مانند ادبیات، نقاشی، عکاسی، مجسمه‌ سازی، سفال گری، تئاتر، موسیقی، معماری و حتی آشپزی فعالیت داشته‌ اند. فیلیپو تومازو مارینتی با انتشار بیانیه ي فوتوریسم درسال 1909 در روزنامه فیگارو فعالیت جنبش را رسماً آغاز کرد.

در آن بیانیه، مارینتی نوشته بود کـه فوتوریست‌ ها از هنر گذشته بیزارند و دغدغه‌هاي اصلی این جنبش، پویایی، سرعت و تکنولوژی اسـت. برای فوتوریست‌ها خودرو، هواپیما و شهر هـای صنعتی نشانه‌ هاي بسیار مهمی بودند چراکه آن‌ها پیروزی انسان بر طبیعت را نشان می‌دادند.

ورتیسیسم

ورتیسیسم یا دوران‌ گری یک جنبش هنری کوتاه مدت بود کـه در اوایل قرن بیستم در بریتانیا و تحت تأثیر حجم‌گرایی و آینده‌گری بـه‌وجود آمد. نام ورتیسیسم را ازرا پاوند درسال 1913 بـه این جنبش داد، اما مهمترین هنرمند این جنبش ویندهم لوئیس بود کـه از یکسال قبل نیز بـه این سبک نقاشی می کرد. اگر چـه دوران‌گری از درون حجمگری درمی‌آمد، اما بـه پویایی و دیگر ملاک‌ هاي آینده‌گری نزدیک تر بود.

تفاوت اصلی دوران‌ گری با آینده‌گری در شیوه ي نشان دادن حرکات اسـت. در دوران‌ گری زندگی مدرن بـه‌ وسیله ي یکسری خط کلفت نشان داده می شود کـه چشم رابه مرکز تابلو هدایت می کنند. دیگر مشخصه‌ هاي این سبک استفاده از کمان‌ها و زاویه‌هاي چند گانه بر سطحی تخت، بـه‌منظور پدیدآوردن تجسمی از دوران یا القای چرخش و التهابی گرداب‌مانند اسـت. تنها نمایشگاهی کـه از آثار دوران‌گرها برگزار شد درسال 1915 در نگارخانه – دوره – بود.

بعد ازآن بـه‌خاطر جنگ جهانی اول این جنبش از میان رفت. هر چند درسال‌هاي بعد از جنگ گورو اِکس سعی کرد این جنبش را دوبازه زنده کند، اما نتوانست. برای مدت کوتاهی آلوین لنگدون کابرن بـه این گروه پیوست. در واقع او یکسری وُرتوگراف تجربی تهیه کرد. احتمالاً اولین عکس‌هاي انتزاعی با استفاده از سه آیینه متصل بـه هم مانند کالیدوسکوپ تهیه شده‌اند.

رومانتیسم

رمانتیسیسم یا رُمانتیسم یا رمانتیسیزم عصری از تاریخ فرهنگ درغرب اروپا اسـت، کـه بیشتر در آثار هنرهای تجسمی، ادبیات و موسیقی نمایان شد. هنرمندان رمانتیک آزاد از چهارچوب‌ هاي تصویرگریهای سنتی، بـه تحقق بخشیدن ایده‌هاي شخصی خود پرداختند. رمانتیسیسم را همان‌ طور کـه از نامش پیداست، باید نوعی واکنش احساسی در برابر خرد محوری بـه‌شمار آورد.

تمایلی بـه برجسته کردن خویشتن انسانی، گرایش بـه سوی خیال و رؤیا، بـه سوی گذشته ي تاریخی و بـه سوی سرزمین‌هاي ناشناخته. از دید انسان رمانتیک، جهان بـه دو دسته تقسیم می شود: یکی دستهٔ خردگرا «بـه قول نووالیس: جهان اعداد و اَشکال»، و دوم دسته ي احساسات یا بـه‌طور دقیق‌تر، والاترین‌ ها و زیبایی‌ ها.

رمانتیسم در اصل، جنبشی هنری بود کـه در اواخر قرن هجدهم و نوزدهم در ادبیات و سپس هنرهای تجسمی، ابتدا در انگلستان و سپس کشور آلمان، فرانسه و سراسر اروپا رشد کرد. رمانتیسم تا حدودی بر ضد جامعهٔ اشرافی و دوران روشنگری «بطور بهتر، عقلانی» بود. گفته می شود کـه ایدئولوژی انقلاب فرانسه و نتیجه‌هاي آن این طرز فکر را تحت تأثیر خود قرار داد.

رمانتیسم را جنبشی ضد روشنگری می دانند. برلین، بـه‌ خصوص علاقه‌ مند بـه استفاده از چنین لفظی برای اشاره بـه این جنبش بود. در حالیکه روشنگری نهضتی فکری بـه‌حساب می‌آمد کـه با علم و منطق و پیشرفت‌هاي نظام‌هاي عقلانی بشری در فهم علوم تجربی و انسانی گره خورده بود، متفکرین و هنرمندان رمانتیک، تأکید فرهنگی بر خرد را محدودکننده و سرکوبگر روح آدمی میدانستند.

بر مؤلفه‌ هایي چون هنر، شور، هیجان، تخیل، مضامین معنوی مناسک و نمادها تأکید می کردند. در بین اصحاب رمانتیک امر خاص ارزشمندتر از امر عام بودو خاص بودن فرهنگ‌ هاي بومی تنوع و تکثر زبان‌ هاي بشری هویت‌ هاي محلی و منحصربه‌ فرد بودن آدمیان ستایش میشد.

https://www.parsnaz.com/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%B3%D8%A8%DA%A9-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%A7%D8%B4%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%87%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%87-%D8%B9%DA%A9%D8%B3.html

“Oil paintings have a great mystique and, in the minds of many, the medium is somehow more prestigious than others,” says Greg Albert, author of The Simple Secret to Better Painting (North Light Books) and contributor to The Artist’s Magazine. “On top of that cachet, oils have a tactile pleasure no one can deny. Their pure colors, buttery consistency, and distinct scent are a sensuous delight. Oils are well suited for any genre and for almost any style, from quickly executed alla prima to carefully controlled underpainting followed by glazing.

“Oils’ long drying time lets you create paintings with delicate blending, fine detail and textural effects, great for painting portraits. On the other hand, oils’ long open time doesn’t let you make corrections immediately by layering wet over dry paint.

“Oil paints are made from pigments and a binder, traditionally linseed oil, which is pressed from flaxseeds. Oil and pigment were combined and used as early as the 12th century, but traditional egg tempera was far more popular. By the 15th century, Dutch painters adopted oil as their primary medium; it provided far more versatility than egg tempera.

“The late 18th century heralded the beginning of shops dedicated to the manufacturing of art materials and related items. By the mid-19th century, paints went from being ground by hand and stored in animal bladders to being kept in collapsible tubes similar to the type in use today. The ease of working with paint stored in tubes spurred the movement to look to the outdoors as a source of inspiration.”
—Greg Albert

In Mediapedia: Oils (from The Artist’s Magazine), Albert tells you everything you need to know about how to paint with oil. This article includes FAQs about how to oil paint, oil painting techniques for beginners, and must-have tools for oil painting, plus an overview of the chemistry of oil paint.

Oil Painting Basics for Beginners

In addition to being the author of The Simple Secret to Better Painting, Albert is a longtime contributor to The Artist’s Magazine, in which he offers advice to readers and artists about a variety of media from the Ask the Experts column. We’re pleased to share with you this free PDF of his Mediapedia: Oils article, which includes a special section on oil painting basics, must-have tools and info on the chemistry and safety of oil painting.

Beginner Oil Painting Techniques

Learn what it means to paint alla prima, how to glaze and scumble, and get more tips on oil painting basics for beginners.

The Science of Oil Painting and Why You Should Know It

There are two basic considerations when selecting oil painting brushes: the shape and the fibers. Understand the different options when you read this free article. Know what else you need to paint with oil: supports, a palette and an easel are just the start

.

Oil Painting Chemistry and Safety

The pigments used in oil paints are nearly the same as those in watercolors and acrylics. Oil paints come in two grades, student and professional, the primary difference being the concentration of pigment or, in some cases, the method of mixing pigment and binder. Don’t miss Albert’s guide to the chemistry and safety of oil painting for beginners.

Oil Painting Tips and FAQs

What does “fat over lean” mean? What’s the difference between traditional oil paints and alkyd oils or water-miscible oils? Do you need to use a medium when you paint with oils? Get the answers to these questions on how to oil paint, and more!

Oil Painting Tips

In addition to being the author of The Simple Secret to Better Painting, Albert is a longtime contributor to The Artist’s Magazine, in which he offers advice to readers and artists about a variety of media from the Ask the Experts column. We’re pleased to share with you this free PDF of his Mediapedia: Oils article, which includes a special section on oil painting tips, must-have tools and info on the chemistry and safety of oil painting.

New for you! Lessons in Layering: Joshua LaRock offers problem-solving tools for painting luminous portraits in the classical tradition. In this bonus article from The Artist’s Magazine, you’ll also score a portrait oil painting demonstration!

Oil Painting Layering Lessons

Extolling the benefits of glazing, LaRock emphasizes that laying down transparent veils of paint on top of dried opaque layers unifies a painting—and interacts optically, which facilitates a luminous backlit glow (a signature of his own beautiful work). “When teaching, and in my own work,” LaRock says, “I try to break down the whole process into distinct phases which allow for more focused thoughts, rather than trying to juggle everything at once, which is always overwhelming. There is then a set of ideas, or problem-solving ‘tools,’ at each stage that helps with evaluating the accuracy, overall cohesion and harmony

www.artistsnetwork.com/oil-painting-tips-for-beginners

Artists have been painting with oil paints for hundreds of years and oil paints continue to be popular worldwide due to their versatility, quality, and color. While getting started with oil painting is fairly easy, there is a little bit more to it than acrylics, since you are working with toxic solvents and mediums and the drying time is much longer. Individual artists who have been painting for a while have their own favorite brands, brushes, palettes, and mediums, but here are some general tips that may be useful to you if you are just starting out with oil paints.

Start With Small Paintings

Painting small gives you the chance to try out techniques and experiment with color without investing too much time or material into the process. You can buy some small 8x10 inch canvases or canvas boards, or even try painting with oils on paper. (Remember to gesso the paper first

Get Organized

Set up space in a well-ventilated area where you can keep your palettes and supplies out and at-the-ready and your paintings visible. This will give you the chance to see and think about your work, even if you're not actually painting. It will also make the process of painting easier so that you will be inclined to paint more often, even daily if possible. Your work will improve rapidly if you paint a lot. This is the practice of making art.

Invest in Brushes

Buy professional grade paints as you can afford them rather than student grade. Professional grade has a greater ratio of pigment to binder. Buy only a few higher quality brushes—three different sizes should be good to start with. You can buy more and experiment with the different shapes as you paint more. You can use synthetic brushes made for acrylic paints for oil, but there is also a range of natural hair brushes that can be used with oil. Bristle (hog) brushes are the most commonly used.

Prime Your Painting Surface

You can paint on many different surfaces—canvas, wood, paper—but whichever you choose, it's important to apply a type of primer called gesso to the painting surface to prevent the oil from seeping into the surface, protect the surface from the acids in the paint, and provide a surface that the paint will adhere to more easily. You can also use pre-primed boards or canvas and apply another coat or two of gesso to them if you like a smoother surface. Ampersand Gessobord is a nice smooth durable surface to work on.

Understand Color and Color Mixing

Primary paint colors are not "pure" but rather lean toward either yellow or blue, making them warm if toward yellow, or cool if toward blue. This influences how the primary colors mix to produce the secondary colors.

Use a Limited Painting Palette

Don't feel that you have to use all the colors in your painting at once. Start with a monochrome painting, a painting of only one hue plus its shades (black added) and tints (white added). You can use any color you like depending on whether you want a cool or warm painting. This will allow you to get the feel of the paint. When you are ready, add a warm and cool of each primary color to your palette, along with earth tones like burnt sienna, burnt umber, and yellow ochre.

Start With an Oil Sketch

This is a thin underpainting consisting of a color and turpentine (or odorless turpentine substitute such as Turpenoid). This will dry quickly so that you can then add subsequent layers of paint and color without having to wait too long for it to dry. Burnt sienna is useful to lay out values and composition, whether you work on a white canvas or tone it with a neutral gray first.

Understand Paint Order

Paint thick over thin, fat over lean, and slow-drying over fast-drying. That means using thinner paint and less oil in the first layers, saving thicker paint and higher oil content for later layers. This will help ensure that earlier layers dry first and will help to keep your painting from cracking. Start with an underpainting of paint and turpentine, then move to a painting medium of a combination of turpentine and linseed oil in a ratio of 2:1. Linseed oil can yellow with age (which is more apparent on light colors) but dries faster than other oils. 

Clean Your Brush

It's important to clean your brush between colors and with soap and water when finished painting. Oil painting can get messy. Have paper towels and rags handy to wipe excess paint and turpentine off your brushes. Have two containers available while painting—one for turpentine for cleaning your brush between colors and one for medium to mix with your paint. 

Keep It Tidy

Oil paints and mediums are toxic if ingested or absorbed into the skin. Keep them put away and out of reach of pets and small children. Dispose of paints, mediums, rags, paper towels, and disposable paper palettes or paper plates (also good to use as palettes) properly. You should wet or soak rags and paper in water before discarding them since they are flammable, can heat up when drying out, and sometimes spontaneously combust

/www.thesprucecrafts.com/top-tips-for-beginning-oil-painting-2578745.

Oil Paintings are the antique stuffs, and art history tries to position these paintings in an advanced form. Western art is greatly associated with the Oil painting, and altogether in the traditional and modern periods. These oil paintings generally represent the complex civilization and associated issues. In present times, oil painting is the most stylish choice preferred by artists worldwide. It offers massive array, and profundity of sturdiness allowing oil paintings to remain feasible for a number of years.

History and Culture

The history of oil painting goes back to ancient times, when man started to confine his acquaintance in the painting work. In the grottos of Southern Europe, early man mixed animal fats with earth and stain to form the very first oil paints. These oil paints were distorted onto the walls of the grotto. During the 15th century, Jan van Eyck, a famous Belgian painter developed oil painting by mixing linseed oil and oil from nuts with diverse colors. Some English artists too made use of oils, and first advocated the oil painting technique.

Antique Oil Paintings

Antique Oil Paintings describe the ancient story in a very fascinating way. They get attraction because of their exquisiteness and massive value. These paintings developed by prominent artists are very costly and undeniably trendy too. Most popular works by the renowned artists are obtainable in museums, and are easily acknowledged by art lovers around the globe. According to historical reports, oil painting was first used in Afghanistan. It did not get accepted there until the 15th century.

About Famous Artists

Conventional artists use canvas made from Linen to produce oil paintings. Paintings by famous artists such as, Boticelli, Picasso, and Leonardo da Vinci etc. are well-known for their technique and gorgeousness. These arts cannot be afforded by an ordinary man because of its high cost and uniqueness. Replicas of the legendary paintings have been reproduced to make them available at a less value. These types of oil paintings can be found in traditional shops and epoch stores.

Value of Oil Paintings

The worth of the oil paintings is established by its maturity and age. The foundation of an oil painting can be considered by examination of the chemicals used in the artwork. The type of tests applied can analyze whether the painting is an authentic one or a counterfeit. There are many tests available to discover the age of the painting. Some of these genuine tests involve inspecting the cracks on the paint, pigmentation, varnishes, and tinge of the colors.

Popularity Factor

The most apparent reason behind people buying oil paintings is the modern fashionable thinking and imparting beautification to their homes. Oil paintings are considered to develop high status to the home owners.  Some owners purchase oil paintings depending on their personal taste, and these paintings are admired as the stuff of gigantic beauty all over the world.

With the arrival of online shopping, many online art galleries have originated all over the web. Art lovers are taking supreme advantage of this medium, and they have not to walk into a street art gallery to purchase oil paintings. They can access the most popular oil paintings from the ease of their home computer.

Learn and Master Painting

آموزش اصول نقاشی، Learn and Master Painting

این مجموعه بی نظیر و استثنایی، محصولی از کمپانی معتبر Legacy بوده و شامل فیلم های آموزش اصول نقاشی از مقدماتی تا پیشرفته است. این دوره توسط خانم Gayle Levee که از مدرسین معروف نقاشی است تدریس میشود.

دوره آموزشی Learn and Master Painting شامل 20 فصل بوده و در مجموع حاوی 30 ساعت آموزش نقاشی از پایه تا پیشرفته است.

ونگوگ و مشهورترین نقاشی هایش

وَنسان ویلِم ون گوگ نقاش نامدار سبک پست‌امپرسیونیست در گروت-زاندرت در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی کامل به سر می‌برد، اما اکنون به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نقاشان پست‌امپرسیونیست شناخته می‌شود. در کنار نبوغ سرشار هنری در برهه‌هایی از عمر خویش به بیماری‌های عصبی و اختلالات روانی مبتلا شد؛ به‌ویژه که وی قسمتی از گوش خود را برید و در پایان نیز خودکشی کرد.

وَنسان ویلِم ون گوگ [ Vincent Willem Van Gogh ] نقاش نامدار سبک پست‌امپرسیونیست ( ۳۰ مارس ۱۸۵۳ - ۲۹ جولای ۱۸۹۰ ) در گروت-زاندرت [ Groot-Zundert ] در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی کامل به سر می‌برد، اما اکنون به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نقاشان پست‌امپرسیونیست شناخته می‌شود. در کنار نبوغ سرشار هنری در برهه‌هایی از عمر خویش به بیماری‌های عصبی و اختلالات روانی مبتلا شد؛ به‌ویژه که وی قسمتی از گوش خود را برید و در پایان نیز خودکشی کرد.

کودکی و جوانی
او بزرگ‌ترین پسر آنا کورنلیا کاربنتوس و تئودورس ون گوگ بود. پدر و پدر بزرگش کشیش بودند و سه‌تا از عموهایش دلال آثار نقاشی بودند. اسم پدربزرگ و عموی او نیز ونسان بود که به او عمو کنت می‌گفت. همچنین ونسان نام برادر بزرگ‌تر وی و فرزند اول خانواده بود که چندی پس از تولد و یک سال قبل از تولد ونسان درگذشته بود.

برادر محبوب و حامی‌اش تئودورس، ملقب به تئو، چهار سال بعد از ونسان در ۱ می ۱۸۵۷ به‌دنیا آمد. سپس خانواده ون گوگ دارای چهار فرزند دیگر شد، یک پسر به نام کور و سه دختر به نام‌های آنا، الیزابت و ویل. ونسان اغلب کودک ساکت و آرامی بود.

در ۱۸۶۰ وارد دبستان روستای زاندرت شد. جایی که یک کشیش کاتولیک به ۲۳۰۰ دانش‌آموز درس می‌داد. از سال ۱۸۶۱ همراه خواهرش ویل در خانه تحت تعلیم یک معلم خصوصی بود تا اینکه در سال ۱۸۶۴ به یک مدرسه شبانه‌روزی به نام سنت پروویلی در زونبرگ رفت. دوری از خانواده او را افسرده می‌کرد و این مساله را در بزرگ‌سالی نیز عنوان کرد. در ۱۸۶۶ به یک مدرسه راهنمایی به نام کونینگ ویلم در تیلبرگ هلند رفت و در آن‌جا تحت نظر کنستانتین هایزمن، که در پاریس به موفقیت‌هایی رسیده بود، اصول اولیه طراحی را آموخت.

در ۱۸۶۸ ونسان ناگهان به خانه بازگشت؛ وی دوران نوجوانی و جوانی‌اش را این چنین تعریف کرد : دوران جوانی من، تاریک، سرد و بی‌حاصل بود.

ونسان در سن ۱۶ سالگی در سال ۱۸۶۹ نزد عمویش ونسان شروع به کارآموزی در گوپیل و سیه [ Goupil And Cie ] -دلالان بین المللی هنر- در شعبه اصلی پاریس کرد. و پس از مدتی از طرف عمویش به لندن فرستاده شد. این دوران خوبی برای ونسان بود و در بیست سالگی از پدرش بیشتر پول در می‌آورد.

در سال ۱۸۷۳ ونسان به گوپیل واقع در لندن می‌رود. ارتباط روزانه او با آثار هنری، قدرشناسی او را از نقاشی بیان می‌کند. همسر تئو نقل می کند که این سال، خوشحال ترین سال زندگی ون گوگ بود.
در همین دوران او عاشق دختر صاحب‌خانه‌اش یوجنی لویر شد ولی از وی جواب رد شنید، او به ون گوگ گفت که قبلا به صورت مخفیانه با مستاجر قبلی اش نامزد کرده است. ونسان به‌تدریج منزوی شد و به مذهب روی آورد. پدر و عمویش او را به پاریس فرستادند که در یک کارگاه هنری کار کند. در آنجا بود که ونسان از این‌که با هنر مانند یک کالای مصرفی برخورد می‌کرد پشیمان شد و این روحیه را به مشتریان نیز منتقل می‌کرد تا این‌که در ۱۸۷۶ از کار اخراج شد.

اعتقاد مذهبی او به تدریج شدیدتر شد تا آن‌جا که به انگلستان بازگشت و در یک مدرسه به صورت خیرخواهانه و بدون دستمزد به عنوان معلم و معاون یک مبلغ مذهبی به تدریس مشغول شد. این مدرسه در بندر رامزگیت قرار داشت و این فرصتی بود تا ونسان چند طرح از مناظر آنجا بکشد.

مدتی بعد جای مدرسه عوض شد و ونسان هم به خانه بازگشت و شش ماه را در یک کتاب‌فروشی به کار مشغول بود، ولی این کار وی را راضی نمی‌کرد و وی بیشتر وقت خود را در اتاق پشت مغازه به طراحی و ترجمه انجیل به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و آلمانی می‌گذراند.

در این دوران به گواهی هم اتاقی‌اش گورلیتز -که معلمی جوان بود- ون گوگ به شدت صرفه‌جو بود و از مصرف گوشت پرهیز می‌کرد.

ون گوگ به مذهب پروتستان علاقه پیدا ‌کرد و خدمت به فقیران دغدغه فکری او ‌شد. او تصور می‌کرد در مسیر درست زندگی قرار گرفته‌است. در سال ۱۸۷۷ وی تصمیم داشت روحانی شود و تحصیلات الهیات را در دانشگاه ادامه دهد. بنابراین خانواده‌اش او را به آمستردام و نزد دیگر عمویش جان که یک فرمانده نیروی دریایی بود فرستادند. ولی وی موفق به تحصیل در الهیات نشد و در سال ۱۸۷۸ آنجا را ترک کرد.

بعد از این‌که از کار در یک مدرسه الهیات منع می‌شود، در سال ۱۸۷۹ به یک منطقه حفاری معدن زغال سنگ بلژیک به عنوان مبلغ غیرروحانی مسیحی می‌رود و در این زمان است که از دین تنفر شدید پیدا می‌کند. او می‌نویسد : «باید سعی کنیم معنای واقعی کار هنرمندان بزرگ را بفهمیم، استادان مسلم و چیره دست در شاهکارهایشان ما را به دو صورت به سوی خدا هدایت می‌کنند یکی آن را در کتابی می‌نویسد و یا می‌گوید و دیگری در تابلو نقاشی.»

او در سال ۱۸۸۰ برای فراگیری هنر نقاشی به بروکسل رفت و پس از چندی تصمیم‌ می‌گیرد که یک نقاش شود در حالی که هیچ کس نمی‌توانست استعداد بی نظیرش را در این کار حدس بزند.

پس از مواجهه با آثار ژان فرانسوا میله عمیقا تحت تاثیر نقاشی‌های او و پیام اجتماعی آن‌ها قرار گرفت. در همین زمان بود که طراحی را به‌صورت جدی و حرفه‌ای شروع کرد. برادر جوان‌ترش تئو که به خرید و فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت بعدها باعث آشنایی او با نقاشان امپرسیونیست شد.

او فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگی شروع کرد. وی از آنجاکه در سن ۳۷ سالگی درگذشت، در واقع تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر کوتاه خویش آفرید که شامل ۹۰۰ نقاشی و ۱۱۰۰ طراحی می‌باشد. برخی از مشهورترین آن‌ها در ۲ سال پایانی عمرش کشیده شده‌اند. او تنها در ۲ ماه پایانی عمرش ۹۰ نقاشی برجای گذاشت.

ونسان هویت هنری خود را با رنگهای تاثیر گذار و ساده‌اش اما با ترکیبات فراموش نشدنی خود شکل داد. او کارگاهی در لاهه هلند اجاره کرد و اولین نقاشی آبرنگ خود را در سال ۱۸۸۲ خلق کرد و در سال ۱۸۸۴ بیشتر تابلوهایش تصویرگر زندگی روستایی بودند و در بیشتر نقاشی‌هایش رنگ‌های تیره به کار رفته بودند که در سبک پاریس رایج نبود زیرا نقاشان احساس‌گرا در آن زمان بیشتر رنگ روشن در تابلوهایشان استفاده می‌کردند.

در سال ۱۸۸۵ تابلو رنگ روغن «سیب زمینی خواران» [ The Potato Eaters ] به عنوان اولین ترکیب هنری او در مقیاس بزرگ شکل گرفت که اولین شاهکارش محسوب می‌شود.


این اثر تا قبل از خودکشی ون گوگ در سال ۱۸۹۰ در هیچ نمایشگاهی در پاریس به نمایش گذاشته نشد و علی‌رغم درخواست‌های مکرر وی از برادرش، تئو آن را به دوراند روئل دلال آثار هنری‌ای که دوست وی بود، نشان نداد.

ون گوگ در نامه‌ای که همراه این اثر برای برادرش فرستاد، در مورد سیب‌زمینی‌خوارها گفته بود :

«من سعی کرده‌ام روی این نکته تاکید کنم که این مردم، سیب‌زمینی خودشان را زیر نور چراغ با همان دستانی می‌خورند که چند لحظه پیش، زمین را با آن می‌کندند. پس موضوع اصلی اثر در مورد کارگران است و این که چگونه صادقانه غذایشان را به دست می‌آورند. به‌جای آنکه دقیقا چیزی که در مقابل دیدگانم قرار دارد را بازآفرینی کنم، رنگ را طوری آزادانه به‌کار می‌گیرم تا با اجبار بیشتری خویشتن را عرضه کنم.»

پاریس : ۱۸۸۸-۱۸۸۶
ونسان ونگوگ در مارس سال ۱۸۸۶ -که این سال دوره تعیین کننده شکل‌گیری سبک نقاشی او بود- به پاریس آمد و در کنار برادرش تئو که در یک گالری نقاشی کار می‌کرد، ساکن ‌شد. شهر پاریس در آن زمان به کانون دنیای هنر تبدیل شده بود. ونسان ونگوگ پس از اقامت در پاریس و برقراری رابطه دوستی با «هنری دو تولوز-لوترک» نقاش و گرافیست فرانسوی، به همراه او و دیگر دوستان نقاشش در کافه «مونت مارتره» پاریس به بحث و گفت‌وگو پیرامون تئوری‌های رنگی سبک پست امپرسیونیسم می‌پرداخت.

ونگوگ ۳۳ ساله که تازه چند سالی است هنرمند شده بود در آثاری که روی کاغذ خلق می‌کرد، می‌کوشید با بهره‌گیری از مجموعه خطوط، صحنه‌های رمانتیک و غم زده روستاییان را به تصویر بکشد.

پاریس در آن سال‌ها تا مدت‌ها تحت تسلط طریقه «بازی با رنگ» سبک امپرسیونیسم قرار داشت. پالت نقاشی ونگوگ نیز در واکنش به این روند روشن‌تر از قبل می‌شود به‌طوری‌که او در خلق تابلوهایی چون «گلدانی از گل‌های آبی» یکباره رنگ قرمز جیغ را در کنار رنگ‌های تند دیگری چون آبی و سبز بر بوم نقاشی‌اش می‌مالد؛ این رنگ‌ها بعد‌ها وی را به شهرتی جهانی می‌رسانند.
حالا او خودش می‌داند که نقاشان احساسی گرا چگونه نور و رنگ را با یکدیگر به کار می‌گیرند. آثار پاریسی ونسان متاثر از محیط اطراف اوست و بدین ترتیب رنگهای به کار رفته در نقاشی‌هایش روشن‌تر می‌شود و در این زمان موضوعات نقاشی خود را به بلوارها و فضاهای باز اطراف شهر و رودخانه‌ها می برد و از روی آثار جرج سورا [ George Seuart ] و پل سیگناک [ Paul Signac ] با سبک سایه‌گذاری در نقاشی آشنا می‌شود. او می‌نویسد «آنچه که بسیار روشن است، در رنگ آموزی و تقویت مدل‌هایی برای کامل کردن مهارت‌هایم ناتوان هستم»

او در پاریس پرتره‌های بسیار را کشیده است و حداقل ۲۰ پرتره از خودش نقاشی کرده است. در اوایل کارش بیشتر از رنگ‌های خاکستری و قهوه‌ای استفاده می‌کرد و این رنگ‌های تیره به تدریج جای خود را به رنگ‌های زرد‍، قرمز، سبز و آبی دادند. او برای خواهرش می‌نویسد : «قصدم این است که پرتره‌های گوناگون متعلق به یک نفر را نشان دهم.» یکی از آخرین پرتره‌های ونسان که در پاریس کشیده پرتره خودش بود که بیانگر تصویر دراماتیک شخصی و هویت هنری اوست.

این نقاشی به این خاطر خاص است که دیگر سلف پرتره های او با ریش است. این سلف پرتره وقتی در ۱۹۹۸ به مبلغ ۷۱,۵ میلیون دلار فروخته شد، عنوان یکی از گران قیمت ترین تابلوهای نقاشی را به دست آورد.

نکته جالب در مورد سلف پرتره های او این است که تمام سلف پرتره هایی که ون گوگ در سنت رمی کشیده از طرف گوش سالمش است.

ونسان پس از مدتی به دهکده‌ای نزدیک پاریس با عنوان آسنیرز [ Asnieres ] [ جایی که اکثر نقاشان احساسی‌گرا اغلب سه پایه تابلوی نقاشی خود را در آنجا قرار می‌دادند ] می‌رود. او به خواهرش می‌نویسد : «وقتی که من مناظر آسنیرز را در این تابستان می‌کشیدم، رنگ های بیش تری را از قبل در آنجا دیدم.»
این نقاشی به این خاطر خاص است که دیگر سلف پرتره های او با ریش است. این سلف پرتره وقتی در ۱۹۹۸ به مبلغ ۷۱,۵ میلیون دلار فروخته شد، عنوان یکی از گران قیمت ترین تابلوهای نقاشی را به دست آورد.

در این زمان است که علاقه شدیدی به هنر مشرق زمین در او به وجود آمد، به همین دلیل به شهر آرل در جنوب فرانسه رفت، چون در آنجا می‌توانست رنگهای گرم شرقی را به خوبی بیابد.

پس از مدت زمانی کوتاه نمایشگاهی از آثار خودش را با سبکی ویژه و رنگ آمیزی با معنایی عمیق از نمونه‌های ژاپنی در پاریس نمایش داد.

او در مورد سبک نقاشی ژاپنی می‌گوید : «من به نظم و ترتیب عظیمی که در آثارشان وجود دارد حسادت می‌کنم. در آن آثار هرگز کسالت دیده نمی‌شود و به نظر نمی‌رسد که با عجله کشیده شده باشند. کارهای‌شان به سادگی نفس کشیدن است. آن‌ها پرتره را با خط‌هایی که به بهترین شکل ممکن انتخاب شده، می‌کشند.»

ون گوگ عکسهای چاپی ژاپنی را فقط به خاطر مطالعه سبک و تکنیک آنها کپی نمی کرد بلکه چندین نقش آن‌ها را با هم ترکیب نمود و به روشی ابداعی در نقاشی رسید. به این ترتیب با جسارت فوق العاده‌اش آثار اصیل و عالی را خلق کرد و کپی عکس‌های ژاپنی او را مجبور کرد تا از کشیدن تابلوهایی با عرف غرب فاصله بگیرد و دستور ترکیبی خود را توسعه بدهد. ون گوگ نه تنها خود به مطالعه این عکس‌های چاپی پرداخت بلکه دوستانش همچون امیل برنارد را نیز به مطالعه دقیق آنها تشویق می‌نمود و فرهنگ و هنر ژاپنی تاثیر همیشگی روی آثار ون‌گوگ گذاشت.

ون گوگ شیفته نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقهٔ کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتاب‌گردان بود. مجموعهٔ گل‌های آفتابگردان او که تعدادی از آن‌ها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز محسوب می‌شوند شامل ۱۱ اثر می‌باشد. خودنگاره‌ها و شب‌ پرستارهٔ وی از دیگر نقاشی‌های برجستهٔ او محسوب می‌شوند.
ونسان سبک‌های مختلفی را تجربه کرد، مانند نقاشی سنتی، امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم، رنگ کردن به شیوه نقطه‌گذاری، کپی از آثار هنرمندان دیگر، عکسهای چاپی ژاپنی، پرتره‌های پر احساس و چشم‌انداز مناظر طبیعی. اما به طور کلی سبک نقاشی ون‌گوگ را می‌توان پست امپرسیونیسم نامید، چون بیشتر آثارش دوره تناوبی زمان قدیم را برای رفتن به ماورای آن دنبال می‌کند. این سبک به غنیمت شمردن احساس‌های روزانه، یا استفاده از کار با قلم موی رها شده روی صفحه و به کارگیری رنگ‌های روشن تاکید می‌کند و به همین خاطر به کار بردن رنگ‌های افراطی و کار با قلم‌مو به سبک امپرسیونیسم در آثار ون‌گوگ سبکی را به وجود آورد که نقاشان احساسی‌گرای بعد از خود را بسیار تحت تاثیر قرار داد.

آرل : پروونس : فرانسه : ۱۸۸۹-۱۸۸۸
در اوایل سال ۱۸۸۸ ونسان به آرل در جنوب فرانسه نقل مکان می‌کند. زیرا به گفته او کار در پاریس برایش غیر ممکن بود. ونسان در این زمان وارد دوره فعالیت خلاقانه بسیار عالی می‌شود او شیفته تماشای بهار در پرونس بود. ونسان در بهار شکوفه درختان میوه و در تابستان منظره زندگی روستایی را نقاشی می‌کرد. او در هوای آزاد و اغلب در یک نشست طولانی به تنهایی نقاشی می‌کشید. او می‌گوید «با کار کردن مدام روی یک مکان در تمام اوقات سعی کردم به آن چه که لازم است برسم.» او هر فصل یا موضوع را با رنگ‌های خاصی مشخص می‌کرد، باغ‌ها را با رنگ های صورتی و سفید و مزارع گندم را با رنگ زرد نشان می‌داد و رنگ یک عنصر برای او وسیله‌ای برای ابراز احساسش بود.

اوایل آوریل سال ۱۸۸۸ ونسان ونگوگ که باز تمامی پولش را صرف خرید وسایل نقاشی کرده بود با نگرانی به برادرش تئو چنین می‌نویسد : «اگر تا یک ماه دیگر نتوانستی پولی تهیه کنی به من خبر بده تا طراحی کنم.» ونسان ونگوگ که به شدت نگران روزهای پیش‌رو است به حمایت‌های مالی برادرش نیاز دارد چرا که تمامی پول خود را در خرید وسایل مورد نیاز برای کشیدن سری تابلوهای باغ میوه خرج کرده است. رنگ و بوم بسیار گران است و بسیاری از نقاشی‌های پیشین او نیز هنوز فروخته نشده نزد برادرش باقی مانده است. آن‌روزها هیچ‌کس سراغی از هنر او نمی‌گرفت در حالی‌که امروزه نمایشگاه‌های آثار ونگوگ همواره یکی از گرانترین و در عین حال تاثیرگذار‌ترین نمایشگاه‌های جهان است. ونگوگ در دوران حیات خویش جزو طبقه کارگر به شمار می‌رفت.

کارشناسان معتقدند هر چند که ونسان ونگوگ در طول حیات خویش از شرایط مالی مساعدی برخوردار نبوده است با این حال نمی‌توان گفت که طراحی‌های وی از روی اجبار و در حقیقت به‌منظور صرفه‌جویی در خرید لوازم نقاشی خلق شده‌اند چرا که وی در خلق آثار خویش هیچگاه بدون هدف، مداد، قلم نی و یا گچ به دست نگرفته است.

تئو حتی زمانی که خود دستش تنگ بود مخارج ونسان را می‌پرداخت و در ازای آن ونسان تابلوهایش را برای او می‌فرستاد. او مخارج سفر ونسان به آرل در جنوب فرانسه و اقامتش در آن شهر را از درآمد خود پرداخت. ونسان امیدوار بود بتواند چند سال در آن‌جا با خیال آسوده کار کند تا سرانجام روزی با فروش تابلوهایش زحمات برادرش را جبران کند، البته این آرزوی ونسان هیچ‌گاه برآورده نشد.

در طول این سال‌ها ونسان ونگوگ که در هنر خویش همچنان نیازمند ستیز با طبیعت است، برای خلق آثارش به مزارع اطراف شهر می‌رود و چون در تابستان هم باد خنکی که از شمال غرب می‌وزید به شدت سه پایه نقاشی او را تکان می‌داد لذا او مجبور بود برای بیان برخی از افکار و احساسات خویش تنها از کاغذ بهره بگیرد، که در این میان از دل برخی خطوط، طرح‌های استادانه‌ای سر بر می‌آورد، مانند چشم‌انداز صخره‌های آهکی کلیسای «مونت ماژور» بر دشت، که در چند کیلومتری شمال آرل واقع شده است. اواسط ژوئن سال ۱۸۸۸ بود که ونگوگ تابلوی مشهور «درو در گندم‌زار» را یک‌بار به‌عنوان یک نقاشی و بار دیگر به‌عنوان یک طراحی با قلم نی خلق کرد.



Harvest at La Cra, with Montmajour in the Background
Painting, Oil on Canvas
Arles, France: June, ۱۸۸۸



Wheat Stacks with Reaper
Painting, Oil on Canvas
Arles: June, ۱۸۸۸

وی همواره این اثر را به‌دلیل ترکیب ریشه دار و عمیق مزارع زرد رنگ غلات مورد ستایش قرار می‌داد. او در نامه‌ای که در همین رابطه برای برادرش تئو نوشت چنین عنوان کرد که این نقاشی –درو در گندم‌زار- «با سلیقه» است و باید در سری آثار طراحی قرار بگیرد. البته منظور ونگوگ از طراحی در این مورد، زمینه گرافیکی هدفمند روی یک بوم خالی بود.

در اوایل آگوست ۱۸۸۸ مدتی پس از پایان تابلوی «درو در گندم‌زار» ، ونگوگ طرحی از روی آن کشید و به همراه چند طرح دیگری که او دوباره از تابلوهای رنگ روغن جدید خود کشیده بود برای یکی از دوستان هنرمند استرالیایی‌اش به نام جان پیتر راسل فرستاد. ونگوگ امیدوار بود که با این ارسال تبلیغاتی حامی ثروتمند خود را به خرید یکی از آثارش تحریک کند. ونگوگ برای خلق این طرح‌ها از روش ساده و سریعی بهره می‌گرفت؛ بدین معنی که سطوح یک تابلوی نقاشی به طرحی از خطوط، نقاط و دوایر تبدیل می‌شد.

ونگوگ در نقاشی‌هایی که در تابستان ۱۸۸۸ خلق کرده می‌کوشد روستای کوچک ساحلی سنت ماریس را به تصویر بکشد. در طرحی که ونگوگ بار دیگر از تابلوی نقاشی «قایق‌های روی دریا» می‌کشد همان خطوط مارپیچی پدیدار می‌شوند که مشخصه اصلی آثار وی را تشکیل می‌دهند. این در حالی است که در خود تابلوی رنگ روغنی که این طرح از روی آن کشیده شده هنوز اثری از این فرم هنری خطوط دیده نمی‌شود.
در تمام نقاشی‌های ون‌گوگ توجه زیادی به جزئیات چیزهایی مانند رنگ و ترکیب شده است و هنوز تعداد زیادی از تابلوهای پرتره آن به نظر نامتعادل می‌رسد. مطالعه دقیق روی آثار ون‌گوگ نشان می‌دهد که او دقت لازم برای رسیدن به شخصیت کامل مدل‌هایش انجام داده است و این موارد است که سبک بی‌نظیر او را می‌سازند. آثار وان ‌گوگ نه تنها از نظر منتقدین هنرمند و دانش پژوهان بلکه از نظر عاشقان نیاموخته هنر نقاشی از ارزشمندترین آثار قابل درک در سراسر جهان است.

اضافه بر این مدرکی برای حمایت از این تئوری در نامه‌های ونسان به برادرش تئو وجود دارد که در یکی از این نامه‌ها می‌نویسد : «من اکنون فقط غرق در مطالعه هستم. مطالعه، مطالعه، مطالعه و هیچ چیز مرا از داشتن یک مطالعه خوب باز نمی‌دارد و حدس می‌زنم که تنها یک اثر از ۲۰ اثرم قابلیت فروش داشته باشد، البته شاید بعدها ارزش فروش پیدا کنند»

امروزه از ونسان ونگوگ به‌عنوان استاد مسلم استفاده از رنگ مایه‌های بسیار تند یاد می‌شود. در حقیقت وی می‌کوشید با بهره گیری از رنگ‌های تند در آثار خویش، تفاوت و تکامل را در موازات یکدیگر قرار داده و به «تمایزی تکمیلی» دست یابد. بهترین مثال در این زمینه تابلویی است که وی از گل‌های گندم آبی رنگ در مزارع نارنجی رنگ گندم کشیده است.

درگیری ون گوگ با گوگن : ۲۳ دسامبر ۱۸۸۸
ون‌گوگ، «گوگن» نقاش فرانسوی را به پرونس دعوت می‌کند که تابلوهای صندلی گوگن و صندلی ون‌گوگ را در این زمان می‌کشد.
ولی بعد از مدتی اختلاف نظر شدیدی بین آن ها به وجود می‌آید و در طی یک درگیری در ۲۳ دسامبر ۱۸۸۸ گوگن را با تیغ تهدید می‌کند، اما لاله گوش خودش را می‌برد و تابلوی مرد گوش بریده را متاثر از این حادثه می‌کشد و بدین ترتیب او از یک بیماری روانی و افسردگی در دهه آخر زندگیش رنج برد و در طول هفته‌های آخر زندگیش دلتنگ بود به خاطر اینکه در مورد موقعیت مالی برادرش و آینده خود نگران بود و دائماً از تحمل رنج در دوره دیگری از بیماری روانیش می‌ترسید و با وجود داشتن استعداد فوق العاده در زمینه نقاشی در زندگی احساس شکست می‌کرد، با این وجود ایمان و عقیده‌ی ون‌گوگ نسبت به کارش هم‌چنان باقی ماند و اکثر آثار ون‌گوگ در ۲۹ ماه آخر زندگیش با فعالیت دیوانه وار و کشمکش‌های نوبتی با حملات مشابه صرع و ناامیدی عمیق که در نهایت به خودکشی‌اش انجامید، همراه بود ولی درطول کشمکش‌های سخت، یک دوست و حمایت کننده‌ی همیشگی یعنی برادر کوچک او تئو، همراهش بود.

سنت رمی : ۱۸۹۰ می - می ۱۸۸۹
او در سال ۱۸۸۹ در یکی از بیمارستان‌های سنت رمی بستری می شود و بعد از رفتن به بیمارستان روانی، جهان را آن‌طور که از اتاقش می‌بیند، می‌کشد بعداً به او اجازه داده می‌شود که از بیمارستان دور شود و در فضای بیرون نقاشی بکشد.

رژیم غذایی، استواری عجیبی روی او گذاشت و با وجود بیماری روانیش شاهکارهایش را یکی پس از دیگری می‌کشید، «رنگین کمان»، «درختان سرو»، «شب پرستاره»، «اتاق خواب» و «مزرعه گندم با کلاغ‌ها» از آن جمله بود.
ونسان نقاشی‌های واقع گرایانه یا رئالیسم حاکی از زندگی روستایی ژان فرانسوا میله، گوستاو کوربت و جولز برتون را نیز تحسین می‌کرد.

Auvers-sur-Oise : می - جولای ۱۸۹۰
در می ۱۸۹۰ وقتی ون گوگ از بیمارستان مرخص شد، به نزدیکی خانه دکتر پل گاشه در Auvers-sur-Oise که خارج از پاریس بود، نقل مکان کرد. پل گاشه که یک فیزیکدان بود، کسی بود که در ماههای آخر از ون گوگ نگهداری می کرد و توسط کامل پیسارو به ون گوگ معرفی شده بود. ون گوگ در جون ۱۸۹۰ از گاشه پرتره‌ای نیز کشید.

اولین برداشت ون گوگ از گاشه این بود که دکتر خودش از او بیمارتر است. روز به روز فرورفتگی و افسردگی ون گوگ عمیق‌تر می‌شد.

خطوط مارپیچ و موجی شکل
به گفته کارشناسان بیشترین نمود خطوط مارپیچ را می‌توان در آثاری دریافت که پس از بروز نخستین اختلال عصبی و انتقال ونگوگ به درمانگاه «سنت رمی» در آوریل ۱۸۸۹، پدید آمد. برای نمونه می‌توان به تابلوی مشهور «مزرعه گندم با سروها» اشاره کرد. خطوط رنگی این اثر نقاشی که همچون شعله‌های لرزان آتش به‌نظر می‌رسد هر بیننده‌ای را در این اندیشه فرو می‌برد که این خطوط مار پیچ و لرزان می‌تواند ناشی از بروز حمله عصبی حین نقاشی باشد.

کارشناسان خطوط موجی شکل و پر انرژی نقاشی‌هایی که ونگوگ از مناظر «سنت رمی» و نیز «Auvers-sur-Oise» کشیده است را غالبا با استناد به بیماری رو به پیشرفت وی چنین تفسیر می‌کنند که، این حرکت عصبی قلم تنها از انسانی بر می‌آید که روانی مختل و دنیایی متزلزل داشته باشد.

نامه‌های برادرش تئو نیز که از نحوه خاص خطوط در آثار ونگوگ ابراز نگرانی کرده بود تفاسیر کارشناسان را تقویت می‌کرد. اما با وجود تعابیر دقیقی که از خطوط مواج آثار ونگوگ به‌عنوان سمبلی برای روح منقلب یک هنرمند شده است با این حال گفته می‌شود که ونگوگ نقاشی‌های مربوط به زمان بستری بودن در درمانگاه عصبی را در هوشیاری و تسلط کامل کشیده است. علاوه بر آن ونگوگ در نامه‌هایی که به دوست نقاشش برنارد نوشته است با تعمق بر پیشرفت هنری خویش از اهمیت پر معنی خطوط در نقاشی سخن گفته است.

مرگ
ون‌گوگ از داد و ستد هنر متنفر بود و در طول زندگیش فقط یک تابلو را فروخت و شهرت او بیشتر بر اساس آثار سه سال آخر از دوره کوتاه کاری ده ساله اوست. رنگ‌های برجسته و کار با قلم‌موی زبر و درشت و نقش‌های برجسته آن نشان از دلتنگی و اضطراب ناشی از بیماری روانی او می‌دهد که همین بیماری او را به سمت خودکشی راند و در ۲۷ جولای ۱۸۹۰ در سن ۳۷ سالگی به مزرعه گندم می‌رود و به سینه‌اش شلیک می‌کند و دو روز بعد از آن در مهمان‌سرای رَوو از دنیا می‌رود.



The Red Vineyard
Painting, Oil on Canvas
Arles: November, ۱۸۸۸
تنها نقاشی ای که توانست بفروشد

تئودوروس همیشه با ونسان رابطهٔ بسیار صمیمی‌ای داشت و نامه‌های بسیاری به یکدیگر می‌نوشتند. تئو در واقع تنها فردی بود که در زمان حیات ونسان او و نقاشی‌هایش را عمیقا درک می‌کرد. او همچنین تنها کسی بود که هنگام مرگ ونسان در کنارش بود و هر کاری که از دستش برمی‌آمد برای نجات زندگی او انجام داد.

ونسان آخرین احساسش را به برادر خود، که قبل از مرگش بر بالین وی آمده بود، این‌گونه بیان کرد : «غم برای همیشه باقی خواهد ماند».

جسدش را با گلهای زرد آفتابگردان [ رنگ مورد علاقه‌اش ] به خاک می‌سپارند و شش ماه بعد از آن نیز برادرش تئو فوت می‌کند. زمانی که زندگی ونسان ون‌گوگ به پایان رسید، این نابغه هنر، جهان را با ۱۶۰۰ اثر هنری بی نظیر ترک کرد و به طور کلی ونسان ون‌گوگ بعد از رامبرانت بزرگترین نقاش هلندی است.

هنگام مرگ همچون رافائل، سی و هفت سال بیشتر نداشت و سال‌هایی که به نقاشی مشغول بود از یک دهه فراتر نرفت. تابلوهایی که باعث شهرت او شده‌اند در طول سه سالی کشیده شد که مدام گرفتار حمله‌های عصبی و افسردگی بوده ‌است. امروز بیشتر مردم بعضی از این تابلوها را می‌شناسند؛ گل‌های آفتابگردان، صندلی خالی، شب‌های پر ستاره، درختان سرو و بعضی پرتره‌هایش به صورت تصاویر چاپی، شهرت جهانی دارند و در بسیاری از اتاق‌های سادهٔ مردم عادی نیز دیده می‌شوند. این دقیقا همان چیزی است که ون گوگ می‌خواست. او دوست داشت تابلوهایش تاثیر مستقیم و قوی چاپ‌نقش‌های رنگی ژاپنی را داشته باشند که بسیار تحسینشان می‌کرد. آرزو داشت هنر صاف و ساده‌ای بیافریند که نه تنها هنرشناسان متمول را خوش بیاید، که مایهٔ شعف و تسلای خاطر همه انسان‌ها باشد.

نامه‌های ونسان به تئو
ونسان در انزوای خود خواسته‌اش در آرل همه اندیشه‌ها و امیدهایش را در نامه‌هایی به تئو، که به صورت خاطره‌نگاری‌های روزانه درآمده بود می‌نوشت. در این نامه‌ها رسالتی که نقاش در خود احساس می‌کرده، تلاش‌ها و کام‌یابی‌ها، تنهایی غم‌بار و آرزوی داشتن هم‌صحبتی همدل به خوبی آشکار است.

در یکی از نامه‌هایش به تئو می‌نویسد : «ایده تازه‌ای در سرم بود و این پیش‌طرحی از آن است. این بار موضوع تابلو همان اتاق خواب خودم است، اتاقی که در آن فقط رنگ است که اهمیت دارد؛ و ضمن آن که با سادگی و یک‌دستی خود شکوهی به اشیا داده‌است، نشان می‌دهد که این اتاق چیزی جز محل خواب و استراحت نیست. خلاصه بگویم، نگاه کردن به این تابلو باید موجب استراحت فکر و بیش از آن آسودگی خیال شود.»

اثرهای مهم ونسان ون گوگ
یکی از تابلوهای معروف ون‌گوگ تابلوی «اتاق خواب» اوست که برجسته‌ترین وجه آن سر هم کردن دقیق در تقابل رنگ‌ها و رنگ‌آمیزی ضخیم و چشم‌انداز منحصر به فرد آن است. او با استفاده از رنگهای نارنجی، آبی، زرد، بنفش و قرمز و سبز سعی کرد که مفهوم استراحت و خواب را انتقال دهد. او این اتاق خواب را با سادگی کامل نمایش می‌دهد.



Vincent's Bedroom in Arles
Painting, Oil on Canvas
Arles: October, ۱۸۸۸

تابلو زیبای دیگر ون‌گوگ شب پر ستاره است که شاید مهمترین تابلوی ونسان ون‌گوگ به حساب آید و فوراً به خاطر سبک بی نظیرش معروف شد. تابلوی شب پر ستاره را نباید ساده‌انگارانه دید زیرا این تابلو بیانگر احساسات ونسان ون‌گوگ است و اساساً برگرفته از حقیقتی است که آن را در نامه‌هایش به تئو دوبار بیان می‌کند، زیرا در ارتباط با برادرش اغلب آثار خود را در تمام جزئیات برای او بیان می‌کرد اما در مورد شب پر ستاره این طور نیست و کسی دلیلش را نمی‌داند.

تابلوی شب پر ستاره زمانی کشیده شد که رفتارش در هر زمان غیر قابل پیش‌بینی بود و بر خلاف بیشتر آثار ون‌گوگ «شب پر ستاره» از روی حافظه و ذهن کشیده شده است، این می‌تواند از جهتی توضیح بدهد که چرا تاثیر احساسی اثر، خیلی قوی‌تر از بسیاری دیگر از آثارش در همان دوره است. بعضی از افراد این اثر را با دیگر آثار سرکش مشابه آن مانند «مزرعه گندم با کلاغ‌ها» مقایسه می‌کنند. آیا سبک نامنظم این اثر ذهن زجر دیده را بازتاب می‌کند؟ آیا چیزی بیش تر از آن چه که از حلقه آسمان شب خشمناک ونسان می‌فهمیم وجود دارد؟

آنچه که «شب پر ستاره» را تشکیل می‌دهد نه تنها آن را معروف‌ترین اثر بلکه یکی از بحث برانگیزترین آثار در معنی و محتوی جلوه می‌دهد و ونسان زمانی این اثر را خلق کرد که همان التهاب مذهبی را در سال ۱۸۸۹ نداشت.



Wheat Field with Crows
Painting, Oil on Canvas
Auvers-sur-Oise: July, ۱۸۹۰

تابلوی مزرعه گندم با کلاغ‌ها در جایگاه یکی از قوی‌ترین و تند خوترین تابلوهای ون‌گوگ قرار دارد و احتمالاً تفسیر و شرح این اثر متنوع‌تر از دیگر آثار ون‌گوگ است. عده‌ای بیان می‌کنند که تفکر خودکشی ون‌گوگ در این تابلو مشهود است. در صورتی که افرادی دیگر در آن سوی منظره صوری، دیدگاه ساده‌ای را کاوش می‌کنند. تعدادی از منتقدین دیدشان را فراتر از این‌ها می‌برند و در آن سوی پرده برای بیان تصورات او، به یک زبان احساسی جدید تکیه می‌کنند.

از نظر عده زیادی مزرعه گندم با کلاغ‌ها آخرین اثر ون‌گوگ است. مسلماً این اثر بر اساس یک معماری پیچیده و با سلیقه ساخته شده و اگر این نقاشی آخرین کار او باشد نقاشی بدون ابهام، آشفتگی و انتقال حقیقی احساس ‌تنهایی در مزرعه، یک تصور قوی ون‌گوگ به عنوان هنرمند شکست خورده و منزوی در سال‌های آخر زندگی است.

به هر حال هر دو فیلم معروف «شهوت برای زندگی» و «ونسان و تئو» که تاریخ را بیان می‌کنند این نقاشی را به عنوان آخرین اثر ونسان ون‌گوگ معرفی می‌کنند. روانشناسی دقیق این اثر ون‌گوگ و نوشتن درباره آن به خاطر همانندی آن با دیگر آثار ون‌گوگ دشوار است.

مسیرهای موجود در تابلوی «مزرعه گندم با کلاغ‌ها» را می‌توان به راه‌های زندگی خود ون‌گوگ نسبت داد. این راه‌ها در برگیرنده سه جهت است، دو مسیر در دو گوشه تابلو و در جلو تصویر و سومین مسیر که در وسط به طور مارپیچ به افق می‌رسد. دو مسیر که در جلوتر قرار دارند به هیچ جا نمی‌رسند، عده‌ای تفسیر کرده‌اند که این برگرفته از پریشانی مدام خود ون‌گوگ در مورد جهت‌های پراکنده زندگی خودش است و سومین مسیر برای شرح سمبلیک موثرترین اثر باقیمانده است. آیا این مسیر ما را به جایی راهنمایی می‌کند و یا اینکه به مرگی اجتناب‌ناپذیر در انتها خاتمه می‌یابد؟ ون‌گوگ آن را به عهده بیننده گذاشته تا خود تصمیم بگیرد.

شاید مهم‌ترین نقش این اثر کلاغ‌ها باشند و شاید نمادی‌ترین تفسیر اثر محسوب گردد. مهم‌ترین سوال در این رابطه این است که کلاغ‌ها در حال نزدیک شدن به نقاش هستند یا دور شدن از او؟ حقیقت این است که هیچ جواب قطعی که به کدام مسیر در حال پروازند، وجود ندارد و این نکته تا به حال حل نشدنی باقی‌مانده است.



Old Man in Sorrow /At Eternity's Gate/On the Threshold of Eternity
Painting, Oil on Canvas
Saint-Rémy: April - May, ۱۸۹۰



The Langlois Bridge at Arles
Painting, Oil on Canvas
Arles: May, ۱۸۸۸